گزارش های پایداری از استراتژی تا اقدام عملی
در جستجوی پایداری، قسمت سوم
به گزارش گلونی گزارش پایداری باید برای حذف و یا کاهش پیامدها استراتژی تعیین کرده باشد.
در قسمت قبل از سلسله گزارش های پایداری به این سوال مهم رسیدیم که اگر شرکتی به محیط زیست آسیب بزند اما در ازای این آسیب، کار خیرخواهانه انجام دهد، برای مردم جامعه رضایت‌بخش خواهد بود یا شرکت مذکور باید کاری در جهت کاهش تخریب انجام دهد تا قرار ما آرام بگیرد؟
واقعیت این است که در بسیاری از موارد، محیط زیست با هیچ چیزی قابل معامله نیست؛ گاهی آسیب‌های وارده به آب، خاک، هوا و سایر مؤلفه‌های محیط زیستی غیرقابل جبران هستند. اینجاست که نمی‌توان با یک مدرسه و بیمارستان سر و ته قضیه را هم آورد.
بنابراین در گزارش‌های پایداری که شرکت‌ها تهیه می‌کنند باید به طور شفاف و دقیق مشخص کنند که با اصل موضوع چه کرده‌اند. به‌عبارتی باید پیامدهای محیط زیستی کسب و کارشان را به دقت شناسایی کرده باشند و برای کنترل، حذف و یا کاهش این پیامدها استراتژی تعیین کرده باشند.
براساس استراتژی تعیین شده، اهداف کلان محیط زیستی و در پی آن‌ها باید برنامه‌های عملیاتی مرتبط تنظیم شده باشد.
پس موضوع به این سادگی هم نیست که پساب شیمیایی را در رودخانه بریزیم و بعد به جای آن با توزیع دو کیلو سیب‌زمینی یا ساخت یک کلاس درس قضیه را فیصله دهیم.
اگر کارخانه‌ای پساب آلوده خود را در رودخانه جاری می‌کند، در مرحله اول باید پیامد محیط زیستی را شناسایی کرده و برای کاهش یا حذف این پیامد، هدف قابل‌اندازه‌گیری تعیین کند. به طور مثال اگر ۱۰ لیتر پساب آلوده در ماه تولید می‌کند، هدف خود را در سال اول ۸ لیتر پساب ماهانه تعیین می‌کند.
در گام بعدی شرکت برای محقق شدن این اهداف ناچار خواهد بود برنامه‌های عملیاتی تدوین کند. به‌طور مثال ممکن است روشی برای تصفیه و استفاده مجدد از پساب آلوده در پیش بگیرد. میزان موفقیت‌آمیز بودن اجرای این روش هم با اندازه‌گیری همان اهداف تعیین شده مشخص خواهد شد.
و اما سوال آخر….
همه این موارد به ما چه ارتباطی دارد؟ این گزارش‌ها به من و شمای شهروند عادی چه دخلی دارد؟
این سوالی است که در قسمت بعد به آن خواهیم پرداخت.
پایان پیام
نویسنده: یاسمن سعادت