درباره خرس ها غول های خجالتی جنگل بیشتر بدانیم
به گزارش گلونی خرس‌ها، این غول‌های دوست‌داشتنی جنگل، از راسته گوشت‌خوارسانان هستند! آن‌ها فقط هشت گونه دارند، اما در چهار قاره پخش شده‌اند و در هر شرایطی، از قطب شمال گرفته تا جنگل‌های گرمسیری، برای خود جا خوش کرده‌اند. این جانوران بیشتر اوقات زندگی‌شان را به تنهایی سپری می‌کنند، مگر زمانی که عاشق شوند یا بچه‌دار شوند! البته در زمستان هم مثل بعضی از ما آدم‌ها که از سرما فراری هستیم، تا صد روز در خواب زمستانی فرو می‌روند و اصلاً بیدار نمی‌شوند، حتی برای یک میان‌وعده کوچک!
خرس‌ها با آن جثه عظیمشان، پاهای عضلانی، گوش‌های کوچولو، دم تقریباً نامرئی و پنجه‌هایی که انگار برای حفاری معدن ساخته شده‌اند، حسابی قوی هستند. بعضی از آن‌ها مثل خرس قطبی بیشتر گوشت‌خوارند، در حالی که پاندا با اراده‌ای مثال‌زدنی، تقریباً فقط بامبو می‌خورد و اهمیتی نمی‌دهد که بقیه خرس‌ها رژیم غذایی متنوع‌تری دارند. البته این که خرس‌ها سنگین و بزرگ هستند، دلیل نمی‌شود که کند باشند؛ برعکس، آن‌ها می‌توانند مثل دونده‌های حرفه‌ای با سرعت ۵۵ کیلومتر در ساعت بدوند و حتی از درخت بالا بروند! به علاوه، اگر حال و حوصله داشته باشند، روی دو پا می‌ایستند و حسابی ژست می‌گیرند.
از نظر اندازه، خرس‌ها طیف جالبی دارند؛ بزرگ‌ترینشان، یعنی خرس قطبی، تا ۳ متر قد و ۷۰۰ کیلو وزن دارد، در حالی که کوچک‌ترینشان، یعنی خرس آفتاب، یک متر بیشتر نیست و از یک سگ تپل کمی سنگین‌تر است! البته در گذشته، هیولایی به نام «خرس‌دد» در آمریکا زندگی می‌کرد که وزنی حدود ۱۴۰۰ کیلو داشت، اما خب، دیگر خبری از آن‌ها نیست و منقرض شدند.
دستگاه گوارش این جانوران، هرچند به گوشت‌خواران شباهت دارد، اما در هضم گیاهان هم کم نمی‌آورد. پانداها که تقریباً گیاه‌خوار شده‌اند و خرس‌های دیگر هم مدام در حال خوردن هستند؛ طوری که بعضی از آن‌ها مثل پاندا، روزی ۱۲ تا ۱۵ ساعت را به جویدن می‌گذرانند! نکته جالب این است که وقتی میوه می‌خورند، دانه‌هایش را کیلومترها دورتر می‌ریزند و ناخواسته باغبان طبیعت می‌شوند.
در مورد پوشش بدن، بعضی از خرس‌ها سفید و کرکی‌اند، بعضی قهوه‌ای و بعضی دیگر، مثل پاندا، با استایل خاص سیاه و سفیدشان، انگار همیشه آماده شرکت در مهمانی‌های رسمی هستند! کف پاهایشان هم خز دارد تا مثل دمپایی روفرشی، راحت‌تر راه بروند. اما مهم‌ترین ویژگی درباره خرس ها حس بویایی فوق‌العاده قوی آن‌هاست؛ طوری که حتی از سگ‌ها هم بویایی بهتری دارند و برای پیدا کردن غذا، جفت، یا حتی ارسال پیام به دوستان خرسی‌شان از همین حس استفاده می‌کنند!
بیشتر خرس‌ها روزگرد هستند، ولی اگر اوضاع ایجاب کند، در شب هم فعالیت می‌کنند. آن‌ها از تنها بودن لذت می‌برند و کمتر اجتماعی هستند. البته دشمنان زیادی ندارند؛ به جز وقتی که بچه هستند، ممکن است توسط ببر، شیر یا حتی یک خرس بدجنس دیگر مورد حمله قرار بگیرند. اما بزرگ‌ترین خطر برای آن‌ها، انسان‌ها هستند.
در آخر، مثل هر موجود دیگری، خرس‌ها هم مشکلات خودشان را دارند. مثلاً بیش از ۸۰ نوع انگل روی بدنشان زندگی می‌کند، از شپش و کنه گرفته تا کرم‌های داخلی! بعضی از خرس‌های آمریکای شمالی هم گرفتار ویروسی می‌شوند که علائمی شبیه سرماخوردگی سگ‌ها دارد. اما با همه این‌ها، آن‌ها همچنان سلطان‌های تنهایی، خواب و البته پرخوری در دنیای وحش هستند!
پایان پیام
بیشتر بخوانید: آیا شترمرغ ها به هنگام خطر سر خود را در شن فرو می‌برند