زبان فارسی فراتر از مرزهای قوم گرایی
لازم است به کسانی که سعی در تحقیر یا انکار جایگاه زبان فارسی دارند، یادآوری کنیم که این زبان، تنها یک ابزار ارتباطی قوم خاص نیست، بلکه میراثی تمدنی است که قرن‌ها در پهنه فلات ایران، آسیای میانه، قفقاز و شبه‌قاره هند درخشیده است.
به گزارش گلونی زبان فارسی، قرن‌ها زبان علم، فرهنگ، دیوانسالاری و ادب در منطقه بوده؛ از سمرقند و بخارا تا دهلی و استانبول، هیچ زبانی به اندازه فارسی در میان نخبگان، شاهزادگان و فرهیختگان این سرزمین‌ها نفوذ نداشته است. حتی در دربار عثمانی و میان سلاطین ترک‌تبار تیموری، فارسی زبان رسمی شعر و حکمت بود. آیا این نشانه سلطه فرهنگی نیست که تنها با قدرت زبان و اندیشه به دست آمده است؟
فارسی نه با شمشیر، که با شعر، داستان و دانش پیش رفته است. کسانی که امروز در تلاش‌اند آن را محدود به مرزهای قومیتی کنند، یا آن را «بیگانه» بخوانند، از تاریخ بی‌خبرند یا دانسته چشم بر واقعیت بسته‌اند.
زبان فارسی فراتر از مرزهای قوم گرایی
هیچ‌کس منکر غنای زبان‌های دیگر این سرزمین نیست، اما تضعیف فارسی نه تنها به هویت ایرانی ضربه می‌زند، بلکه به اشتراکات فرهنگی اقوام ترک‌زبان منطقه هم لطمه می‌زند. فردوسی، حافظ، خیام و نظامی گنجوی (که خود اهل قفقاز بود) گنجینه‌هایی‌اند که متعلق به همه ما هستند، نه یک قوم خاص.
زبان فارسی، ستون‌فقرات پیوند فرهنگی در این جغرافیاست؛ هر تیشه‌ای که بر آن زده شود، بر ریشه مشترک خودمان زده‌ایم.
نویسنده: کیمیا قنبری
بیشتر بخوانید: ايران زبان مشترک یک ملت است