فارسی باستان؛ نیای فارسی امروز
به گزارش گلونی فارسی‌باستان نیای فارسی امروز ما به شمار می‌رود. این زبان در دوران امپراتوران هخامنشی یعنی از ۵۵۹ قبل از میلاد تا ۳۳۰ قبل از میلاد در سرزمین پارس استفاده می‌شده است. آثار مکتوبی که از این زبان برجای مانده، شامل کتیبه‌های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته شده‌اند.
با این وجود، گفتنی است که زبان دیوانی و مکاتبه این شاهان به آرامی بوده است. آرامی نیز خود از زبان‌های سامی و زبان قومی بوده که احتمالا در شمال عربستان زندگی می‌کرده‌اند و به تدریج به شام و بین‌النهرین و بابل راه یافته است. زبان آرامی در جهان باستان تا مدت‌های مدید به عنوان زبان میانجی در مکاتبات به کار می‌رفته است. اسناد کشف‌شده در دوران هخامنشی که به زبان آرامی نوشته شده‌اند، تحت تاثیر سبک فارسی‌باستان بوده و واژه‌های فارسی‌باستان در آن دیده می‌شود.
پس از دوران شاهان هخامنشی زبان آرامی به مرور در ایران منسوخ و جای آن را زبان‌های دوره ایرانی میانه گرفتند.
فارسی باستان؛ نیای فارسی امروز
مهم‌ترین کتیبه‌های فارسی‌باستان عبارت‌اند از کتیبه آریارمنه در همدان، کتیبه ارشام در همدان، کتیبه کوروش در دشت مرغاب، کتیبه‌های داریوش در فارس، شوش، سوئز، الوند و همدان.
همان‌طور که گفتیم باقی شاهان هخامنشی نیز کتیبه‌های خود را به همین زبان نوشته‌اند. اما مهم‌ترین این کتیبه‌ها کتیبه‌ی داریوش در بیستون است که مفصل‌ترین کتیبه فارسی باستان به شمار می‌رود.
این کتیبه‌ها به خط میخی نوشته شده و از نظر تاریخی و زبان‌شناسی اسناد باارزشی محسوب می‌شوند. با این حال، ارزش ادبی کمی دارند.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
بیشتر بخوانید: