خلیج نیلگون فارس روزت مبارک
به گزارش گلونی نگاهم بر صفحه تقویم است تا مروری بر روزمرگی‌ها و کارهایی که باید انجام دهم باشد و یا به تماشای خاطره‌ای دور بنشینم.
در میان زادروزها و یادبودهای تلخ رفتگان، ناگهان چشمانم بر سطری می‌افتد؛ رویدادی نه از جنس تکرار، که از جنس هویت و اصالت است. دهم اردیبهشت، روز ملی خلیج فارس. امروز روز خلیجی است که فارس بوده، هست، و خواهد ماند. نه فقط در تقویم، بلکه در رگ‌های جاری تاریخ این سرزمین.
عشق است و آتش و خون…
نمی‌دانم که چه شد و دل را به دریا زدم و سوار بر موج دریا خواستم بار دیگر، خاطرات این نیلگون آبی را در حافظه‌ام مرور کنم. از آتش و خون، تا غرور و پایداری. به سراغ کتاب‌هایی رفتم که در آن‌ها حوادث خلیج فارس را با خودکار قرمز علامت زده بودم.
خواندم؛ دوباره از نبرد دلیرانه نیروی دریایی ایران با پرتغالی‌ها در دوران شاه‌عباس صفوی، که بندر گمبرون را آزاد ساخت و آن را بندرعباس نام نهاد. آه از بندرعباس که سوخت تا داغ تازه‌ای به جا گذارد.
خواندم روزی را که ارتش استعمارگر بریتانیا در جزایر تنب و بوموسی جولان می‌داد و ایران، چون شیری زخمی اما بیدار، آن‌ها را بلعید.
مرور کردم خاطرات آن روز تلخ ۱۲ تیرماه ۱۳۶۷ را که برایم گفته بودند. همان پرواز ۶۵۵ ایران‌ایر، که در گرگ‌ومیش صبح بی‌هیچ گناهی، در آسمان خلیج فارس به آتش کشیده شد، و پیکر مسافران بی‌دفاع را موج‌ها در آغوش گرفتند. نسل‌های قبل‌تر از من یادشان نمی‌رود حادثه ناوچه کنارک را، که خلیج فارس، پیکر غیورترین فرزندانش را در آغوش گرفت.
حافظه رنج و رشادت
خلیج نیلگون فارس، هر موج تو که بر صخره‌ای می‌خورد حافظه‌ای است از رنج و رشادت؛ و هر قطره از دریای بی‌کران تو چکیده‌ای است از خون، دلیری و غرور.
خلیج نیلگون فارس در حاشیه تو، شهرهایی نفس می‌کشند که خون تمدن ایران در رگ‌هایشان جاری است.
بوشهر، با اسکله‌های آفتاب‌خورده‌اش تاریخ دریانوردی، بندرعباس، با عطر ادویه و نخل و صدف، خرمشهر همان خونین‌شهر سنگر همیشه بیدار در جنگ تحمیلی که ققنوس وار از میان آتش و خون برخاست.
قشم، کیش، بوموسی، سیری، لاوان، تنب بزرگ و کوچک، هر کدام ستونی از ایران است که بر روی آب‌های خروشان ایستاده است.
این خلیج نیلگون فارس همیشه فارس است
می‌خواهم به آنان که گاه‌گاهی با نقشه‌هایی کودکانه، خواب تحریف نام خلیج را می‌بینند و نمی‌دانند که ایران و ایرانی، بر سر نام و نشان خویش، با هیچ‌کس به معامله نمی‌نشیند بگویم که خلیج فارس، نه فقط مرز آبی کشور ما، که مرز هویتی ماست. میراثی است به درازای تاریخ، به ژرفای اسطوره، و به قداست خون دلیرانی که در دل آب‌ها، فریاد وطن را سردادند.
خلیج نیلگون فارس روزت مبارک؛ تو نه در جغرافیا، که در قلب‌ها جاودانه‌ای.
پایان پیام
نویسنده: زهره درگاهی