روایت شگفت داریوش بزرگ از دریایی که از پارس آید
به گزارش گلونی متن زیر برگرفته از کانال تلگرام سیمرغ است و به نخستین سند تاریخی نام خلیج فارس می‌پردازد.
نخستین سند تاریخی درباره نام خلیج فارس سنگ نبشته‌ایست موسوم به کتیبه «کانال سوئز» که به فرمان داریوش بزرگ در مصر ۲۵ سده پیش برپا شده است.
کتیبه‌ای که در ۱۲ سطر به زبان پارسی باستان به روشنی فرمان داریوش بزرگ را در کندن آبراهه‌ای در مصر بیان می‌کرد؛ آبراهه‌ای که دریای سرخ را از رود نیل به دریای مدیترانه پیوند می‌داد.
بخش‌هایی از این کتیبه اشاره دارد به ستایش خداوند و توصیف سرزمین پهناور بزرگی که شاهنشاه آن داریوش است. در ادامه، سنگ نبشته از زبان داریوش می‌گوید که شاهنشاه ایران فرمان به راه‌اندازی کانالی در نیل داده که در مصر جریان دارد و به دریایی در پارس می‌ریزد.
در بخش پایانی کتیبه آمده است:
«من پارسی هستم، از پارس مصر را گرفتم. فرمان کندن این آبراه را دادم، از رودخانه‌ای به نام نیل که در مصر جاری است تا «دریایی که از پارس آید». … چون من فرمان دادم، کشتی‌ها به واسطه این کانال از مصر به پارس رفتند، همان‌گونه که من می‌خواستم.»
در سنگ‌نبشته به واژه «درایه تیه هچاپارساآیتی» در زبان پارسی باستان اشاره شده است.
«درایه» همان «دریا» است.
«تیه» نوعی حرف ربط است.
«هچا» به معنی «به سوی» است.
«پارساآیتی» اشاره به «از پارس آید» دارد.
پس درایه تیه هچاپارساآیتی به معنی «دریایی که از پارس آید» است.
با همه فراز و نشیب‌های ایران زمین، تاریخ فرمان به اصالت نام خلیج فارس می‌دهد.
روزهای تاریک می‌روندی و این جعلیات نیز می‌گذرند؛ این نیز بگذرد!
پایان پیام
بیشتر بخوانید: