میناکاری هنری از دل آتش و رنگ
یه گزارش گلونی میناکاری، یکی از درخشان‌ترین جلوه‌های صنایع دستی ایران، هنری است که رنگ و آتش را به رقصی هماهنگ درمی‌آورد. این هنر، به‌ویژه در شهر اصفهان، با قدمتی چندصدساله، نمادی از فرهنگ و زیبایی‌شناسی ایرانی است. میناکاری فرآیند تزئین فلزاتی مانند مس با لعاب‌های رنگی و نقوش سنتی است که با ظرافتی بی‌نظیر خلق می‌شوند.
ابتدا فلز شکل داده شده و با لعاب سفید پوشانده می‌شود. سپس هنرمند با قلم‌موهای ظریف، طرح‌های اسلیمی، گل‌وبته یا نقش‌های هندسی را با رنگ‌های معدنی، مانند آبی لاجوردی و فیروزه‌ای، ترسیم می‌کند. این آثار پس از پخت در کوره، درخششی خیره‌کننده پیدا می‌کنند که گویی روح طبیعت را در خود جای داده‌اند.
محصولات میناکاری‌شده، از گلدان و بشقاب تا زیورآلات و قاب‌های تزئینی، نه‌تنها در خانه‌های ایرانی، بلکه در بازارهای جهانی نیز جایگاه ویژه‌ای دارند. این هنر، فراتر از یک محصول تزئینی، بخشی از هویت فرهنگی ایران است که داستان تاریخ و هنر اسلامی را روایت می‌کند. گردشگران خارجی، شیفته رنگ‌های زنده و طرح‌های اصیل میناکاری، آن را به‌عنوان سوغاتی ارزشمند انتخاب می‌کنند.
بااین‌حال، حفظ این هنر در عصر مدرن چالش‌هایی دارد. رقابت با محصولات صنعتی و کمبود آموزش به نسل جدید، از جمله موانع این هنر است. حمایت از استادکاران و معرفی این هنر در نمایشگاه‌های بین‌المللی می‌تواند به احیای آن کمک کند. میناکاری، با ظرافت و زیبایی بی‌مانندش، نه‌تنها یک اثر هنری، بلکه آیینه‌ای از فرهنگ و تمدن ایران است که شایسته توجه و حفاظت است. این هنر، گویی با هر نقش و رنگ، بخشی از قلب ایران را به جهانیان عرضه می‌کند.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
بیشتر بخوانید: هنر قلمکاری و نقش آفرینی بر پارچه