درخواست نجات زاگرس از آتش های سوزان
به گزارش گلونی در دل هر شعله‌ای که این روزها زاگرس را می‌بلعد، بخشی از حافظه طبیعی و فرهنگی ایران در خاکستر فرو می‌رود. این کوهستان تنها یک خط سبز در نقشه جغرافیایی نیست؛ زاگرس ریه تنفس این سرزمین، پناهگاه هزاران گونه زیستی و نماد پایداری اقلیم ماست.
سکوت در برابر سوختن آن، تنها یک غفلت زیست‌محیطی نیست؛ غفلتی‌ست که از دل آن، بحران‌های اجتماعی، مهاجرت‌های اقلیمی، و فقر اکولوژیک زاده خواهد شد. زاگرس می‌سوزد و ما، با دست‌هایی پر از تکنولوژی اما بی‌برنامه، هنوز به آینده‌ای خاکسترنشین نزدیک‌تر می‌شویم.
چه شد آن‌همه افتخار به صنایع پیشرفته، به پهپادهایی که از کیلومترها دورتر هدف را رصد می‌کنند؟ آیا آتش‌های زاگرس، کمتر از تهدیدهای مرزی‌اند؟ آیا جنگ با شعله‌هایی که ریشه حیات را می‌سوزانند، اولویت ملی نیست؟
ما از مسئولان کشور (از ریاست محترم جمهوری تا مجلس، از سازمان حفاظت محیط زیست تا مدیریت بحران) می‌خواهیم این فاجعه را نه فقط یک حادثه طبیعی، بلکه یک هشدار تمدنی ببینند. این آتش، تنها درخت‌ها را نمی‌سوزاند؛ اعتماد مردم، امید نسل‌ها و آینده یک سرزمین را هم خاکستر می‌کند.
درخواست ما روشن است: تجهیز زاگرس به یگان‌های پیشرفته اطفای حریق هوایی، بهره‌گیری از ظرفیت نیروهای نظامی در زمان صلح برای نجات طبیعت، و بسیج عمومی رسانه‌ها و جامعه‌ی مدنی برای نجات ریه‌های وطن.
زاگرس مرثیه نمی‌خواهد. امروز، نه زمان سوگواری‌ست، نه وقت سکوت. اگر امروز نجنبیم، فردا چیزی برای سوگواری هم باقی نخواهد ماند.
لطفا با امضا این کارزار زاگرس را نجات دهید، پیش از آن‌که سرزمین‌مان بی‌نَفَس بماند.
لینک کارزار: درخواست نجات زاگرس از آتش های سوزان
پایان پیام
بیشتر بخوانید: سکوت در طبیعت مطالبه ای برای حفاظت از محیط زیست