تابوت، توسعه و مسئله الیگودرز
به گزارش گلونی به گزارش گلونی رضا ساکی در اینستاگرامش نوشت:
از فقر در لرستان بارها نوشته‌‌ام. به‌ویژه کمبود امکانات در شهرستان الیگودرز. یادم هست یکی از داورهای عصرجدید در خاطره‌ای که از کودکی‌اش تعریف می‌کرد به طور غیرمستقیم به این اشاره می‌کرد که در گذشته روستاها آب و برق نداشتند و حالا فلان و بهمان شده است.
البته که آب و برق و گاز به بسیاری از روستاها رفته است. من خودم یادم هست که روستاهای تا ۳۰ کیلومتری خرم‌آباد تلفن هم نداشتند و ما وقتی روستا می‌رفتیم و جنگ هم بود هیچ راه ارتباطی با شهر نداشتیم. بعدها کم‌کم تلفن و خیلی بعدتر گاز آمد. اما این حکایت همه روستاها نیست.
تابوت، توسعه و مسئله الیگودرز
سایر ویدیوها در نماشای گلونی
بخش زلقی zalaghi در الیگودرز نماد کاملی است از کمبود امکانات یا بهتر بگویم نبودن امکانات. نه فقط زلقی که اغلب نقاط شهرستان الیگودرز همین طور است. ناحیه‌ای سخت‌گذر که محل عبور و ییلاق عشایر است و جمعیت زیادی از عشایر در طول سال در این منطقه حضور دارند.
اینجا همان جایی است که مردم برای عبور از رودخانه‌ها از «گرگر» استفاده می‌کنند. راه‌ها باریک و مالرو است، در اغلب منطقه چیزی به عنوان اینترنت وجود ندارد و در برخی مناطق موبایل هم خط دهی ندارد.
همین جاست که مردم در زمستان روزهای متمادی پشت برف گیر می‌کنند.
حالا هم همین مردم عشایر که نه رسانه‌ای در داخل دارند و نه صدای‌شان به ماهواره‌ها می‌رسد درگیر رانش زمین شده‌اند و با این ویدئو به سرخطر خبرها آمده‌اند که حتی تابوت برای جنازه بردن ندارند.
نه فقط مردم بزنوید تابوت برای حمل جنازه ندارند که مردم نورآباد و چگنی هم در سیل قایق برای عبور از رودخانه نداشتند و خودشان را روی تیوب می‌انداختند و جان‌شان را به جریان تند آب می‌سپردند تا دارو به آن طرف رودخانه برسانند.
اینجا لرستان است و اینها عشایر هستند. مردمی که از حداقل امکانات محروم هستند.
این جنازه‌های پتوپیچ شده و این تابوت‌های بدوی، نشانه واضح و غم‌انگیز توسعه نیافتگی است.
روستای لیروک از توابع الیگودرز نماد توزیع ناعادلانه امکانات
پایان پیام
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید