کنسرت لری و کردی به طور مشترک معمولا ارزش هنری ندارد و کاملا تجاری است

کنسرت لری و کردی به طور مشترک معمولا ارزش هنری ندارد و کاملا تجاری است

به گزارش پایگاه خبری گلونی، کنسرت‌هایی که با نام کنسرت لری و کردی یا کردی و لری در سال‌های اخیر به روی صحنه رفته است همیشه با مناقشات و حاشیه‌هایی همراه بوده‌اند.

این نوع کنسرت ها به چند دلیل در سال‌های اخیر به وجود آمدند:

یکی بحران مخاطب، یکی نزدیکی زبانی در حوزه ایلام و بخش‌هایی از کرمانشاه و لرستان فیلی و مینجایی و دیگری رفاقت میان نوازندگان لر و کرد.

این مسائل باعث شده است تا چنین کنسرت‌هایی به روی صحنه برود.

البته موسیقی لری کمتر دچار بحران مخاطب است و گروه‌های موسیقی لری در سال‌های اخیر تمام سالن‌های بزرگ از جمله سالن وزارت کشور، برج میلاد، سالن میلاد نمایشگاه، تالار وحدت و… را چندباره پرکرده‌اند و از این بابت احساس بحران مخاطب نمی‌کنند.

نکته‌ای که درباره این کنسرت‌ها وجود دارد این است که گاه میان موسیقی نواحی لرنشین از لرستان فیلی گرفته تا سرزمین لرهای بختیاری، با دیگر موسیقی‌ها در زاگرس فاصله بسیار زیاد وجود دارد.

همچنین از لحاظ گویشی فاصله زیادی میان مینجایی و لکی با کردی سورانی یا کرمانجی وجود دارد به طوری که گویشوران این زبان‌ها بخش مهمی از آنچه دیگران می‌گویند را متوجه نمی‌شوند.

کنسرت لری و کردی معمولا فاقد ارزش هنری است

از لحاظ علمی هم موسیقی لری با موسیقی کردی در یک جا جمع نمی‌شود.

رابطه این دو موسیقی با هم «عموم و خصوص من وجه» است. یعنی مشترکاتی دارند و تفاوت‌های بنیادین.

برخی مقام‌های موسیقی لرستان مانند سیت‌بیارم، بزران و آواز الی سونه (علی سونه) برای غیر مردم لرستان قابل درک و دریافت نیست و فقط با دستگاه آوایی زبان مردم لرستان قابل خواندن است.

سازبندی این دو موسیقی نیز با هم جور نیست. مثلا کمانچه در موسیقی کردی بی‌سابقه است همان طور که دوزله در لری وجود ندارد.

این گروه‌ها در کمترین زمان ممکن با هم همکاری می‌کنند و ساز می‌زنند و در سطحی‌ترین لایه موسیقی شباهت پیدا می‌کنند و همان را اجرا می‌کنند که این اجراها اغلب فاقد ارزش هنری است.

موسیقی برای وحدت میان اقوام است

در کنسرت لری و کردی اگر خواننده کرد باشد بیشتر بلیت‌ها را کردها می‌خرند و اگر خواننده لر باشد بیشتر بلیت‌ها را لرها می‌خرند.

پس در واقع مردم بیشتر به دنبال موسیقی نواحی خود هستند تا نواحی دیگر.

کنسرت لری و کردی اما اگر محلی برای مودت و وحدت اقوام باشند مهم و دارای اهمیت می‌شوند و آنجا دیگر نمی‌توان از مسائل تخصصی موسیقی در جمع نشدن این دو موسیقی با هم و یا تفاوت گویش‌ها سخن به میان آورد.

اما گاهی همین کنسرت‌ها به جای اینکه وحدت را افزایش بدهند باعث می‌شوند که بخشی از جامعه دچار کدورت خاطر بشود.

آنچه که برگزار کنندگان این کنسرت‌ها باید رعایت بکنند این است که اشعاری که در این کنسرت‌ها خوانده می‌شود باید خالی از مباحث قوم‌گرایی افراطی باشد تا باعث آزرده خاطر شدن یکی از این دو قوم نشود.

موسیقی و هنر و کنسرت لری و کردی باید محلی باشد برای وحدت و در کنار هم بودن نه اینکه باعث بشود فاصله‌ها بیشتر بشود.

ناسیونالیسم افراطی

باید توجه داشت دست‌کم در کنسرت‌های مشترک نباید حرفی زده شود یا شعری خوانده شود که رگه‌هایی از ناسیونالیسم افراطی و یا پان در آن وجود داشته باشد.

ما برای آن روی سن کنار هم می‌نشینیم که دست‌هایمان را به هم گره بزنیم و وحدت کلمه ایجاد کنیم نه اینکه خواسته یا ناخواسته باعث دوری از هم بشویم.

از این رو بعد از این کنسرت‌های مشترک باید با دقت بیشتری برگزار بشود و به ویژه هنرمندان لرستانی با کسانی موسیقی مشترک برگزار کنند که آنها هم دیدی وسیع و به دور از تعصب و قوم‌گرایی افراطی داشته باشند.

پایان پیام