قنادی مینیون از قدیمی‌ترین شیرینی‌فروشی‌های تهران با آقای مانوک و خانواده

قنادی مینیون از قدیمی‌ترین شیرینی‌فروشی‌های تهران با آقای مانوک

پایگاه خبری گلونی، بیتا اسماعیلی: زندگی در تهران با تمام شهرهای ایران فرق دارد. شاید کمی خسته‌کننده و سخت به نظر بیاید ولی وقتی از پیچ و خم‌های کوچه‌های آن که بگذری رد تاریخ را پیدا می‌کنی. شهری که هر محله آن با دیگری فرق دارد. شهری ناهمگون ولی زیبا و فریبنده. شروع سال نو میلادی در برخی محله‌های تهران با جنب و جوش بیشتری در جریان است و ساکنانش کام خودشان را در آنجا شیرین می‌کنند .

هشتاد سال قدمت قنادی مینیون

پشت ویترین مغازه، یک کاج کریسمس به همراه شکلات تزیین شده بود که نوید یک قنادی قدیمی را می‌داد. قنادی مینیون یکی از قدیمی‌ترین شیرینی‌فروشی‌های تهران است که تا زمانی که به آن پا نگذاری طعم دلچسب آن را درک نمی‌کنی. وقتی از در وارد شدم ابتدا صندوق قدیمی مرا به خودش جذب کرد و دیوارهای قهوه‌ای رنگی که نشان از هشتاد سال قدمت می‌داد.

یک قهوه سفارش دادم و خانمی با لبخند ازم پرسید با شیر یا بدون شیر. جذب فضای قدیمی شده بودم و گفتم:«انتخاب با خودتان». پشت میز نشستم و همان جا جلوی چشمانم قهوه‌ای با شیر برایم آورد که رویش چهار تا قلب کوچک با قهوه تزیین شده بود. رو به بانوی ارمنی مغازه کردم و گفتم برای تحقیق درباره قدیمی‌ترین شیرینی فروشی آمده‌ام. در ظاهر تمایلی نشان نمی‌داد و گفت :«بهتر است که از صاحب مغازه سوال کنم».

آقای مانوک پیرمرد مهربان قنادی مینیون

مردی هشتاد ساله که با نام آقای مانوک صدایش می‌کردند آمد. یک پیرمرد مهربان با ژاکتی سفید که رد پای سن را می‌شد کاملا در صورتش دید. ابتدا از عدم علاقه‌اش به گفتگو گفت، ولی مهربانی‌اش مانع می‌شد. هر پنج دقیقه یک بار می‌آمد و تاریخچه‌ای از زندگیش می‌داد.

عکس‌های برادرش که به تازگی فوت کرده بود در گوشه‌ای از مغازه به یادگار مانده بود. آقای مانوک به عقیده من از هر ایرانی ایرانی‌تر بود. با وجود اینکه از پدر و مادری با اصالت اوکراینی متولد شده بود، ولی علاقه‌اش به ایران در سطر سطر گفته‌هایش مشهود بود.

آقای مانوک، قنادی مینیون و ایران

با وجود اینکه فرزندانش در آمریکا کارخانه شکلات‌سازی دارند و نام قنادی را جهانی کرده‌اند و رد پای پدر و پدربزرگشان را دنبال می‌کنند، ولی آقای مانوک علاقه‌ای به مهاجرت نشان نمی‌داد و فقط از زمانی تعریف می‌کرد که کودکی هشت ساله بوده و به همراه پدرش به ایران آمده و شروع به تولید شکلات و سپس شیرینی نموده است.

شکلات‌ها بسته‌ای پنجاه هزار تومان بود و در انواع مختلف پشت ویترین مغازه خودنمایی می‌کرد. شکلات‌هایی برای سال نو، شکلات‌هایی برای عید پاک و شیرینی خامه‌ای‌هایی که دوبرابر حد معمول بودند. حتی شکلاتی دخترانه و پسرانه داشت که برای روز تولد کودک طراحی شده بود.

سنجاق قفلی‌ها و کفش‌های صورتی کوچک از شکلات‌های بامزه‌ای بود که در هیچ جای دیگری این ظرافت دیده نمی‌شد. وقتی درباره اسم قنادی سوال کردم گفت:«زمانی که مدرسه زبان فرانسه می‌رفته پدر و مادرش به دنبال اسمی برای مغازه کوچکشان می‌گشتند. آقای مانوک نام مینیون به معنی گربه ملوس را انتخاب کرده است».

کسب و کار خانوادگی قنادی مینیون

همسر آقای مانوک هم جزئی از این کسب وکار خانوادگی‌ست و بعدازظهرها همسرش را همراهی می‌کند. پسر بزرگ آقای مانوک در آمریکا رئیس بانک و پسر دیگرش دندانساز است.

آنها هنوز هم به همراه فرزندشان که کودکانی هشت ساله بودند به جای اسباب بازی و دویدن در خیابان شکلات سازی را تمرین می‌کنند و نام مینیون را به گفته پدربزرگ جهانی کرده‌اند.

به گفته آقای مانوک لذت‌بخش‌ترین زمان برای او وقتی‌ست که کودکان در مغازه او شکلات به دست به این طرف و آن طرف می‌روند و خاطره شیرینی را در ذهن خود زنده نگه می‌دارند.

پایان پیام