وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی در ایسنا نوشت: دم غروب ناگهان ربنای شجریان بلند شد. گفتم خدا را شکر بالاخره پخش کردند. زدم شبکه یک دیدم نیست، زدم شبکه دو نبود، مطمئن بودم شبکه سه نیست، زدم شبکه چهار دیدم نیست.

در هیچ شبکه تلویزیونی نبود. رادیوها را هم یکی یکی گرفتم، نبود.

وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

صدا از خانه آقای محمدی می‌آمد و فهمیدم خودش ربنا گذاشته و صدایش را بلند کرده است.

در حال شنیدن ربنا بودم که زنگ را زدند. آقا سهیل دم در بود. سلام کردم.

روی پیشانی‌اش عرق نشسته بود. پریشان حال پرسید: می‌خواهی؟ متوجه نشدم.

به گوشه کتش اشاره کرد. چیزی از زیر گوشه کتش برآمده بود. تکرار کرد: می‌خواهی؟

وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

گفتم: آقا سهیل من کی اهل این کارها بودم؟ شما کی از این زهرماری خوردی که دفعه دومت باشد؟ آن هم امروز؟ صدای ربنا را نمی‌شنوی؟

گفت: زهرماری کدام است؟ بعد یک قوطی کنسرو لوبیا و چند کنسرو تن ماهی بیرون آورد.

سریع کشیدمش تو. گفتم: مرد حسابی نمی‌گویی سرت را می‌برند؟ این همه تن ماهی از کجا آورده‌ای؟

گفت: یکی از لرستان آمده بود. از سیل‌زده‌ها. تن ماهی آورده بود.

می‌گفت اوایل تن ماهی زیاد به ما دادند و بعد رفتند و الان که گران شدن است مجبوریم بفروشیم بلکه چهارتا وسیله برای خانه بخریم.

به آقا سهیل سپردم چند بسته ماکارونی هم بیاورد. می‌گفت سیل‌زده‌ها دارند. ماکارونی می‌دهند لوازم برقی می‌گیرند.

وقتی فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است

داشتیم خداحافظی می‌کردیم که صدای ربنا هم‌ قطع شد و از آن طرف کوچه صدای «آقامون جنتلمنه» بلند شد.

آقا سهیل گفت: می‌بینی؟ در جامعه‌ای که فاصله از شجریان تا ساسی مانکن است انتظار داری تن ماهی را زیر کت پنهان نکنیم؟ سیل واقعی این است.

باقی بقایتان

پایان پیام