میراث ناملموس بخشی زنده از گذشته یک سرزمین است

میراث فرهنگی ناملموس بخشی زنده از گذشته یک سرزمین است

به گزارش گلونی حال و هوای گذشته فقط در اشیا و بناها حس نمی‌شود.

گاهی می‌توان این حال و هوا را در افسانه‌ای از روزگاری دور، یا نوای موسیقی که شما را با خود به قدیم می‌برد، حس کرد.

نوایی که نمی‌دانید چه چیز در خودش دارد و با آن به کجا می‌روید، ولی حسی کم‌نظیر را تجربه می‌کنید.

موسیقی محلی نواحی، یکی از این نواهای ماندگار و پر رمز و راز هستند.

گاهی وارد روستایی می‌شوید که هنوز برخی از رسوم گذشته را حفظ کرده‌اند.  از پیشینه این آداب و رسوم که می‌پرسی به سال‌های خیلی دور می‌رسی.

این‌ها همه مانند بناها و اشیای قدیمی گذشته‌ای دور و دراز دارند و نام میراث فرهنگی ناملموس بر آنها گذاشته شده است.

میراثی که مانند اشیا و بناهای تاریخی و باستانی قابل لمس نیستند و وجود خارجی ندارند.

اما قسمتی از هویت قومی را ساخته‌اند و نشان از گذشته دارند.

این میراث در تمام اقوام ایران زمین یافت می‌شود.

آداب  و رسومی که هر جا به شکلی خاص و جذاب وجود دارد و گاهی به عنوان میراث فرهنگی ناملموس به ثبت رسیده است.

در تعریف میراث فرهنگی ناملموس باید گفت:

آداب و رسوم، اصطلاحات، زبان‌ها، گویش‌ها، بازی‌ها، موسیقی، ادبیات شفاهی، هنرهای اجرایی، مراسم، جشن‌ها، رقص‌ها، دانش و مهارت‌ها و بسیاری موارد دیگر را می‌توان به عنوان میراث فرهنگی ناملموس نام برد.

این موارد اگر چه قابل لمس و شاید مشاهده نباشند و وجود خارجی هم نداشته باشند، اما بخش بسیار مهمی از میراث فرهنگی را شامل می‌شوند.

این میراث بخشی زنده از میراث است که به دست بازماندگان به مرور و به صورت پیوسته مورد استفاده و بازآفرینی قرار گرفته و در طول زمان بر ارزش آن افزوده شده و حس هویت و تعلق به انسان و جامعه بخشیده است.

ممکن است در جوامع مختلف، اشتراکاتی در میراث فرهنگی ناملموس مشاهده شود، در صورتی که این جوامع می‌توانند بسیار دور از هم و هر کدام در گوشه‌ای از دنیا باشند.

این میراث مشترک، حس احترام و درک افراد جوامع از طرف مقابل را ارتقا بخشیده و باعث انسجام و همبستگی اجتماعی می‌شود.

میراث ناملموس یکی از اصلی‌ترین دلایل برای گفتگوی بین جوامع با فرهنگ‌های مختلف است.

پایان پیام