ناظم مدرسه کیست و چگونه از سلاح سرد استفاده می‌کند؟

ناظم مدرسه کیست و چگونه از سلاح سرد استفاده می‌کند؟

ناظم: برقرار کننده نظم، پلیس مدرسه، مامور حاکم بزرگ، قلب تپنده مدرسه.

به گزارش گلونی ناظم در مدرسه نقش سه قوه را دارد.

گاهی قانون می‌گذارد، گاهی اجرا می‌کند و گاهی بر اجرای قانون نظارت می‌کند.

ناظم‌ها مثل پلیس امنیتی اجازه اخلال در نظم را به کسی نمی‌دهند.

ناظم‌ها در زمان قدیم حکم گارد ویژه را داشتند و از سلاح سرد مثل خط کش و شلنگ استفاده می‌کردند.

ناظم مدرسه ما مثل پلیس راهنمایی رانندگی از سوت استفاده می‌کرد و با سوت زدن از ترافیک و توقف بیجا جلوگیری می‌کرد.

آن ها نماد ابهت در مدرسه هستند.

هر وقت ناظم سمت کلاس‌مان می آمد، مبصر کلاس بلند می گفت: مامور حاکم بزرگ احترام بگذارید.

همه با سر روی زمین می‌آمدیم و احترام می‌گذاشتیم.

ناظم‌ها قلب تپنده مدرسه هستند.

چشم امید همه والدین، معلم ها و مدیر به ناظم است.

اگر قلب خوب کار نکند، بقیه اعضا هم دل به کار نمی‌دهند.

یکبار ناظم مدرسه ما مریض شد، مدرسه یک روز تعطیل شد.

ناظم مدرسه کیست؟

همه از ناظم خیلی حساب می‌برند.

من اندازه‌ای که از ناظممان حساب می‌بردم، از پدرم حساب نمی‌بردم.

مادرم هر وقت از رفتارم در خانه شاکی می‌شد، می گفت: اگر به ناظمت نگفتم.

یکبار یکی از بچه ها سکسکه‌اش قطع نمی‌شد.

سر و صدا راه انداختیم و بعد با ترس گفتیم: وای خانم احمدی اومد. خدا رو شکر سکسکه‌اش قطع شد.

ناظم‌ها به زبان بدنشان خیلی اهمیت می‌دهند.

آنها محکم و صاف می‌ایستند و حرکت می‌کنند.

من همیشه فکر می‌کردم ناظم‌مان یکی از خط کش‌های مدرسه را قورت داده.

دوستی با ناظم برای آدم خیلی گران تمام می‌شود و همه پشت سرت حرف می‌زنند.

دقیقا همان حسی را به تو دارند که همه در ماجرای برجام و مذاکره با آمریکا به سیاستمداران داشتند.

ناظم مدرسه از من خیلی خوشش می‌آمد و تحویلم می‌گرفت.

بچه‌ها شایعه کردند که من جاسوس هستم تا یک مدت معنی دار به من نگاه می‌کردند.

البته ناظم‌های جدید سنت‌ها را زیر پا گذاشتند و با بچه ها صمیمی می‌شوند، با آن ها شوخی می‌کنند و با روی گشاده با آنها حرف می‌زنند.

در حالیکه خاصیت ناظم باید این باشد که همه از او فرار کنند و او در سکوت و فضای خلوت اوضاع را مدیریت کند.

خلاصه اینکه اگر زخم خورده رفتار ناظم ها هستید، از آن ها به دل نگیرید.

اگر ناظم ها سخت گیر نبودند در مدرسه سنگ روی سنگ بند نمی‌شد.

پایان پیام

نویسنده: سمیه سام‌خانیان