خفاش بال خمیده کمرنگ با بال‌های بلند و باریک

خفاش بال خمیده کمرنگ با بال‌های بلند و باریک

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی خفاش بال‌خمیده کمرنگ آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۵ تا ۶ میلی‌متر، طول ساعد ۴ تا ۴۸ میلی‌متر، طول دم ۵۶ تا ۶۶ میلی‌متر و وزن ۱۰ تا ۱۹ گرم است.

خفاشی با جثه متوسط و دارای پوزه‌ای بسیار کوتاه (طول ردیف دندانی آرواره بالا کمتر از ۶/۲ میلی‌متر) و پیشانی بلند و گنبدی.

نرها استخوان آلت تناسلی ندارند.

گوش‌ها بسیار کوتاه (۹ تا ۱۲ میلی‌متر) و مثلثی با فاصله زیاد از هم که از بالای سر بیرون نمی‌زنند.

گوشک کوتاه و خمیده با نوک گرد موهای روی سر و سطح پشتی قهوه‌ای مایل به خاکستری و به طور متمایزی کمرنگ‌تر و معمولا خاکستری‌تر از M. schreibersii.

سطح شکمی سفید چرک.

خط تمایزی در امتداد گردن دیده‌ نمی‌شود.

خفاش بال خمیده کمرنگ

بال‌ها بلند و باریک‌اند و دومین بند انگشت سوم تقریبا سه برابر بند اول.

در زمان استراحت، انگشت‌های سوم و چهارم در محل مفصل بین بند اول و دوم رو به داخل تا می‌شوند.

دم بسیار بلند است.

مهمیز تا نیمی از طول پرده میان‌رانی می‌رسد و لوب پس‌مهمیزی وجود ندارد.

۳۸ دندان دارد و دندان پیش‌آسیای نخست تحلیل رفته که مختص این خانواده است.

ارتقای زیرگونه سنتی M. schreibersii pallidus به گونه‌ای کامل و جداگانه در پژوهش‌های ژنتیکی و زیست‌جغرافیایی اخیر تایید شده و تمام جمعیت‌های ایران از نظر تاکسونومیک به این گونه منسوب می‌شوند.

ویژگی‌های زیستی: با قدرت مانور زیاد در اطراف چراغ‌های کنار خیابان، زیر تاج پوشش درختان جنگل، بالای حجم‌های آبی و همچنین نزدیک پوشش‌های گیاهی شکار می کند.

عمدتا از پولک‌بالان تغذیه می‌کند (متخصص شکار بید) اما از قاب‌بالان و دوبالان نیز می‌تواند تغذیه کند.

در میان خفاش‌های ایران بزرگ‌ترین خوشه‌های زایمانی را تشکیل می‌دهد که در مواردی به چند هزار فرد می‌رسد و تعدادی خفاش نر نیز میان آنها دیده می‌شود.

تعدادشان در مکان‌های زمستان خوابی ممکن است بیشتر باشد.

ممکن است در کلنی‌های بزرگ با گونه‌های جنس‌های Rhinolophus و Myotis شریک شوند.

جفت‌گیری در پاییز انجام می‌شود اما لانه گزینی جنین تا پس از زمستان‌خوابی به تاخیر می‌افتد (اسپرم ذخیره نمی‌کند).

کل دوره آبستنی ۷/۵ تا ۸ ماه طول می‌کشد.

زایمان از اوایل اردیبهشت تا خرداد اتفاق می‌افتد و یک نوزاد به دنیا می‌آورد.

مادران هنگام خوراک‌جویی شبانه نوزادانشان را در پرورشگاه‌های اشتراکی رها می‌کنند.

طعمه جغدها می‌شود گونه‌ای مهاجر است و بین خوابگاه‌های تابستانی و زمستانی مهاجرت‌های فصلی منظم دارد.

زیستگاه، پراکندگی و فراوانی

در انواع زیستگاه‌های طبیعی و مصنوعی باز و نیمه‌باز از جمله در حاشیه مناطق مسکونی خوراک‌جویی می‌کند.

یک گونه کلنی‌ساز است که در تمام طول سال منحصرا در غارها و معادن می‌خوابد و اغلب کلنی‌هایی با چند هزار فرد تشکیل می‌دهد.

غارهای بزرگ و گرم را ترجیح می‌دهد.

برای زمستان‌خوابی به زیستگاه‌های زیرزمینی با خرداقلیم ثابت می‌رود.

در ایران تا ارتفاع ۲۶۰۰ متر از سطح دریا مشاهده شده است.

در ایران خفاشی فراوان است و در شمال و غرب کشور پراکندگی گسترده‌ای دارد.

تاکنون از استان‌های خراسان رضوی، گلستان، اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان، مرکزی، همدان، ایلام، کرمانشاه، کردستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، فارس و بوشهر گزارش شده است.

وضعیت حفاظتی: با این نام در فهرست سرخ IUCN ارزیابی نشده است.

تمرکز جمعیت آن در تعدادی خوابگاه اصلی، آن را در برابر مزاحمت آسیب‌پذیر می‌سازد.

در ایران بزرگ‌ترین کلنی‌های آن خارج از مناطق حفاظت شده قرار دارند.

نصب دروازه نرده‌ای در دهانه غار می‌تواند تاثیر منفی بر جمعیت این گونه خفاش داشته باشد چون به عبور از میان آنها علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.

پایان پیام