دشت برچی به خاک و خون کشیده شد

دشت برچی به خاک و خون کشیده شد

به گزارش گلونی تعداد قربانیان انفجار در مقابل مدرسه دخترانه «سیدالشهدا» کابل به ۸۵ نفر و شمار زخمی‌ها به ۱۴۷ تن افزایش یافت.

در رمضانی که جنگ حرام است جان ۸۵ روزه‌دار بی‌گناه به ادعای دین گرفته شده است. در مقابل مدرسه سید الشهدا… .

چه نام به جایی دارد این مدرسه وقتی جنایت‌کاران هنوز زنده‌اند.

آن‌ها که دیروز از گوش دختر سه ساله حسین گوشواره دزدیدند، امروز طالب و داعش جان دخترکان مکتب حسین شده‌اند.

دخترکان پرشور مدرسه سیدالشهدا، کربلا را در این سرزمین و در روزی از ماه مهمانی خدا، به چشم دیده‌اند.

کربلای دشت برچی، پیکر تکه‌پاره دخترکان هزاره به مادران داغدیده و پدران چشم انتظار پیشکش کرده است.

بمب‌گذار، انتحاری، تروریست، هر اسمی که داشته باشد، رد و نشانش به هر گروه و فرقه‌ و خلافتی برسد، مسلمان نیست.

در هر جنگی کشتن کودکان بی‌دفاع جنایت جنگی محسوب می‌شود.

اما این کودکان حتی در جنگ نبوده‌اند، در کلاس و مدرسه، گرفتار جنایت و اتحار شده‌اند.

نام این سلاخی بی‌رحمانه دیگر جنایت جنگی هم نیست.

چه فرقی می‌کند نام این وحشی‌گری را چه بگذاریم وقتی دولت افغانستان از قرارش درباره صلح با طالبان می‌گوید.

وقتی آمریکای مدعی بشر دوستی، با ژست برقراری امنیت با قاتل این مردم سر یک میز نشسته و در حال تخلیه نیروهای به اصطلاح حافظ صلح خود از افغانستان است؟

وقتی حتی سران این جنایتکاران جنبش اصیل منطقه خوانده می‌شوند و با لبخند با دیپلمات‌های ما دست می‌دهند؟

کبوتر صلح هرگز شانه دخترکان این سرزمین را لمس نخواهد کرد مادامی که برخورد قاطعانه‌ای با این کشتارهای وسیع صورت نگیرد.

هر روز روز عزای عمومی در افغانستان و در قلب ما خواهد بود تا زمانی که خام مغزهای متعصبی در منطقه وجود دارند که با کشتار زنان و دختران کوچک، با کشتن دانش‌آموز و دانشجو قدرتشان را به رخ می کشند.

چطور می‌شود با کسانی صلح کرد که در مرامنامه‌شان دخترکان نه حق تحصیل دارد، نه حق رشد، نه حق زندگی؟!

این خون‌های بر زمین ریخته، آن کفش‌ها و کتاب‌های صاحب‌مرده، نشانه قدرت هیچ گروهی نیست.

نمایش استیصال و نفرت و حقارت درونی این مسلمان‌نماهای نامرد و نانجیب است.

به کوری چشم این درماندگان، دخترکان هزاره باز هم به مدرسه خواهند رفت، مادران افغان جوانانشان را تا دانشگاه بدرقه خواهند کرد.

زنان دشت برچی، میرزا اولنگ، هرات، مزار شریف همچنان سربلند رشد خواهند کرد و این چشم تنگان بیچاره سرانجام روزی بساطشان را جمع خواهند کرد.

هق هق روضه دخترکان مدرسه سیدالشهدا روزی، لبخند را قاب خواهد گرفت و تا آن روز تسلیت به جان داغدار و صبور مردم افغانستان.

پایان پیام

نویسنده: آرزو قدوسی