ایران را با فرانسه اشتباه گرفته‌اند

ایران را با فرانسه اشتباه گرفته‌اند

عضو کارگری هیأت امنای سازمان تأمین اجتماعی می‌گوید، مدافعان افزایش سن بازنشستگی، ایران را با فرانسه اشتباه گرفته‌اند.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، روزنامه ایران نوشت:‌ «اکبر شوکت با انتقاد از دیدگاه‌هایی که درباره افزایش سن و سابقه بازنشستگی وجود دارد، گفت: موافقان افزایش سن و سابقه بازنشستگی، شرایط طاقت‌فرسای کار در کارگاه‌های ایران را نادیده می‌گیرند و وانمود می‌کنند در کشورهای اسکاندیناوی یا فرانسه زندگی می‌کنند که متوسط سن بازنشستگی در آنها ۶۵ سال است.

وی با بیان این که کشورهایی که سن بازنشستگی را بالا برده‌اند، سختی کار در محیط‌های کارگاهی خود را کاهش داده‌ یا به‌ صورت کلی از بین برده‌اند، گفت: در کشور ما، دولت کوشش خاصی برای نوسازی صنایع و کاهش یا از بین بردن سختی کار نکرده و آمار حوادث کار نیز در حال افزایش است. در ۳۰ سال اخیر سالی حدود ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ نفر فوتی بر اثر حوادث کار وجود داشته است به همین میزان هم کارگر، قطع نخاع شده است. پرسش این است که چرا با وجود علم به آن چه بر سر کارگران آمده، باز هم صحبت از افزایش سن بازنشستگی می‌کنند.

ایران را با فرانسه اشتباه گرفته‌اند

عضو کارگری هیأت امنای سازمان تأمین اجتماعی با تأکید بر این که این گونه اظهار نظرها توهین به شعور کارگران است، افزود: در نظر داشته باشید که اکثر کارگران با حداقل مستمری بازنشسته می‌شوند و در نتیجه در ایام بازنشستگی حداقل مستمری را می‌گیرند. حتی کارگران ایرانی پس از بازنشستگی طول عمرشان پایین می‌آید و امید به زندگی بسیار پایینی دارند. با این وصف افزایش سن بازنشستگی تنها توهین به شعور کارگران است.

شوکت افزود: افرادی که استدلال می‌کنند چون سن امید به زندگی در ایران بالا رفته، باید سن بازنشستگی را هم افزایش داد، باید نگاهی هم به سن امید به زندگی در میان ۱۳ میلیون کارگر و حدود ۳ میلیون بازنشسته سازمان تأمین اجتماعی بکنند تا بفهمند هیچ کارگری تمایل ندارد مثلاً تا ۶۵ سالگی کار کند.

شوکت با تأکید بر این که دولت باید نسبت به تسویه بدهی خود به سازمان تأمین اجتماعی اقدام کند تا بازنشستگان تأمین اجتماعی تحت فشار روحی قرار نگیرند، گفت: کارگران بازنشسته تحت پوشش صندوق بازنشستگی سازمان تأمین اجتماعی، جور دست‌اندازی به صندوق خود را می‌کشند. آنها چه گناهی کرده‌اند که باید این گونه مورد بی‌مهری دولت‌ها قرار بگیرند و شاهد کاهش ضریب پشتیبانی صندوقی باشند که سرمایه‌اش از پول‌های خودشان تشکیل شده است.»

پایان پیام