فیلترینگ زنان در پوستر میدان ولیعصر

پوستر میدان ولیعصر از همه آن چیزی که از تبعیض‌های جنسیتی شنیدیم، فاجعه آمیزتر است. حذف و فیلتر زنان در آستانه جام‌جهانی فقط یک پیغام مهم دارد.

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: من یک زنم. هم‌پای همسرم برای تماشای جام جهانی آماده می‌شوم. هیجان دارم، بدنم آدرنالین می‌سازد. تماشای فوتبال را به‌اندازه او دوست دارم و کسی قرار نیست من را به این سادگی‌ها کنار بزند و این هیجان را نادیده بگیرد.

تبعیض‌های مدرن جنسیتی

تبعیض‌های جنسیتی این روزها پایش به تیزرهای تبلیغاتی و بیلبوردهای شهر باز شده است. بعد از تیزر شرکت سامسونگ که زنان را خارج از نقش‌های اجتماعی در روند تماشای فوتبال، به تصویر کشیده بود بیلبورد میدان ولیعصر دور ما زنان را کاملاً خط کشیده و با شعار با هم قهرمانیم، یک ملت یک ضربان، جامعه بی‌زن را به تصویر می‌کشد. هرچقدر روی تصویر زوم کنید هیچکداممان در این طرح جای نداریم در حالی‌که تصور دنیای بی زن باید پشت هر دو جنس رو بلرزاند.

هشتگ‌ها و اعتراضات

واکنش‌های شبکه‌های اجتماعی در ماجرای تیزر سامسونگ باعث شد در اخبار کره جنوبی این خبر منعکس شود و مثل همیشه کره‌ای‌ها جور غفلت‌های فرهنگی‌مان را کشیدند و دریغ از یک توضیح از طرف مسئولان برند یا حذف تیزر از صفحه رسمی‌شان!

فیلتر زنان رسید

پوستر میدان ولیعصر از همه آن چیزی که از تبعیض‌های جنسیتی شنیدیم، فاجعه‌آمیزتر است. حذف و فیلتر زنان در آستانه جام‌جهانی فقط یک پیغام مهم دارد و آن اینکه قرار است نادیده گرفته‌شدن هویت جنسیتی‌مان در ابعاد بزرگ تر و روی بیلبوردهای شهر جار بزنند و لابد ما هم بیرون از همه کادرهای بسته باید به این سانسور هویتی‌مان عادت کنیم.

ما عادت نمی‌کنیم

واقعیت این است که نسل جدید و نسل‌های آگاه قدیمی به این تبعیض‌های جنسیتی عادت نمی‌کنند. قرار دادن زنان خوشحال روی بیلبوردهای شهر می‌تواند روح امید را در جامعه تزریق کند. واقعیت این است که ما زنان از شنیدن شعارهای انتخاباتی و پوزهای روشنفکری خسته شدیم. از شنیدن وعده‌های خالی ناامید شدیم و حالا حذف ما از تبلیغات و تیزرها به بهانه هوایی نکردنمان برای مسئله ورود به استادیوم‌ها مثل تیر آخر است.

زنان حذف نمی‌شوند

شاید رسالت بعضی‌ها همین باشد که ما را به غار تنهایی مان بکشانند اما ظاهراً فصل جدیدی در اعتراضات مدنی مجازی و حقیقی علیه تبعیض‌های جنسیتی زنان در راه است. فصلی که امید را جار می زند و تصویر مغشوش سفارشی از نقش زن را بهم می‌زند.

پایان پیام