سال 99

همان نیروهای تازه کار که مجرد هستند و بچه کوچک ندارن و جان‌شان مثل دیگران عزیز نیست در الویت رفتن به بخش کرونا بودند. روایت سال کرونا از زبان یک پرستار.

نگران تولد دو سالگیت بودم. نگران تنها شدنت، دلشکسته از رفتارها و وا مانده در حکمت خدا. نامه ای به فرزندم در یک سالگی کرونا.

چشمم از دریچه، شاید هم پنجره بزرگ، به بیرون افتاد. دامن آسمان خط خورده بود و نور کم‌رنگی بر حیاط خانه می‌تابید. کرونا بین چشم‌ و لبخند فاصله انداخته است.

محفل‌های دوستانه‌مان تبدیل شد به تشکیل گروه در شبکه‌های اجتماعی و سرگرمی‌مان شد فیلم دیدن و کتاب خواندن. ترس سال کرونا با گذر زمان کمرنگ شد.