صید مروارید

کسی که شغلش خرید و فروش مروارید باشد را« طواش» می‌نامند. در جزیره کیش آنها بطور دسته جمعی خانه‌ای برای خود اجاره می‌کردند،

غواص‌های نیازمند، حتی در بهمن و اسفند هم به غوص ادامه می‌دادند. در فصل سرما صید مروارید امکان‌پذیر نبود از این رو غواص‌ها به صید صدف می‌پرداختند.

صیادان کیش به صدف مروارید «محار» می‌گویند و معتقدند محار از «مایه الحمراء» آب سرخ) یا «مایه العمره» (آب عمره) تولید می‌شود.

در آب‌های اطراف کیش چند نوع کوسه زندگی می‌کند. صیادانی که در دهه‌های گذشته به غوص العود می‌رفتند، همیشه با خطر کوسه مواجه می‌شدند. حیوانات خطرناک دریا

ناخدا شیرینی دادن برای یافتن مروارید را منوط به دیدن مروارید می‌کند و به نسبت قیمت آن، شیرینی مناسبی به یابنده می‌دهد. شیرینی یک لنگ، قتره و یا یک قواره پارچه است.

 موقع پایان کار، زمانی که قرار است آخرین غوص انجام شود، ناخدا رو به غواص کرده و می‌گوید: اطلب الله تبت الاخیره (طلب کن از خداوند برای آخرین غوص).

شهرت غواصان کیش هم از نظر قدرت و مهارت بود و ناخداهای لنج‌های صیادی برای بکار گرفتن آنها رغبت زیادی از خود نشان می‌دادند. فقط محار و مروارید کیش معروف نبود.

در چگونگی صید مروارید یکی از غواص‌ها از لنج به زیر می‌رود، اما قبل از آن که در آب فرو رود ناخدا می‌گوید: «اطلب الله» غواص در پاسخ می‌گوید: «یا الله».

در پایان فصل غوص، ناخدا در حضور همه کارکنان لنج، تقسیم درآمد انجام میشود. ابتدا خورد و خوراک کارکنان طی مدت صید را از مجموع در آمد کسر می‌کنند.