به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از موسیقی ایرانیان، نگرانی از افزایش معلولیت‌های تصادفی و نه مادرزادی در اردبیل رو به افزایش است و با این وجود درخشش برخی از معلولان مصداق گفته‌ای است که معلولیت محدودیت نیست.
موسیقی که تمام می‌شود صدای کف زدن ها بالا می گیرد به مدت پنج دقیقه حضار کف می زنند، برخی می ایستند و برخی اشک شوق در گوشه چشمشان آماسیده. میان ۹ نفر اعضای گروه «روح افزا» به مانند نگینی می‌‌درخشد.
لبخند می‌زند و تا تشویق حضار تمام شود با دیگر اعضای گروه چند بار تعظیم کرده است. به سراغش می‌روم و قبل از اینکه به لبه سن برسم دوستش به کمکش می‌آید. دستش را می‌گیرد و راه را با قدم‌هایش نشانش می‌دهد تا پله‌ها را یکی یکی پایین بیاید.
همچنان اشک‌ها روی صورت‌ها ماسیده است. کسی ناراحت نیست. اینها اشک شوق است. از موفقیت دختر نابینای ۳۲ ساله‌ای که در مقابل سختی زندگی یک تنه ایستاده و این روزها به ستاره تبدیل شده است.
«رویا مطلبی» زمانی که در دوران ابتدایی وارد مدرسه باغچه‌بان اردبیل شد کودکی آرام و در عین حال دقیق بود. به گفته رویا معلم‌ها از دقت و ریز بینی‌اش شگفت زده بودند و همین‌ها موجب شد تمایزی با سایر شاگردان کلاس پیدا کند.
دقت و ریز بینی رویا وقتی نمود عینی و عملی گرفت که سازهای موسیقی با هدف تربیت شنیداری معلولان اولین زمزمه‌ها و گفت‌وگوهای خود را با وی آغاز کردند.
«از صدای موسیقی شاد می‌شدم و سعی می‌کردم با دقت هر چه تمام‌تر گوش کنم» اینها را رویا می‌گوید.
آواهای اولیه‌ای که در روح این کودک ریخته شد جرقه استعدادی بود که سال‌ها بعد او را به یکی از افتخارات شهر اردبیل تبدیل کرد.
آغاز پیکار با ناملایمات
رویا تا دو سالگی بینایی داشته است. البته تصویری از رنگ‌ها در ذهن ندارد و حتی به یاد ندارد از تمامی موجودات و هستی این دنیا حتی یک کدامشان را دیده باشد. با این وجود در دو سالگی بیماری در اعصاب بینایی او می‌تازد و تا آنجا رشد میکند که تمام سوی دو چشم رویا را از وی می‌ستاند.
بیماری که شاید غفلت اطرافیان و شاید ناتوانی پزشکان درمان آن را امکان پذیر نمی‌سازد و دخترک با استعداد بی آنکه فرصت کشف رموز رنگ‌ها، آدم‌ها، کوه‌ها، درختان، دریا، گل ها و ماه و خورشید را پیدا کند به کل نابینا می‌شود.
رویا به این وضع عادت کرده است و یک خواهر نابینا هم دارد. حتی خانواده‌اش به این وضع عادت دارند و کار از گله و ناراحتی گذشته و این روزها نابینایی را بخشی از وجود خود ساخته و هر روز با عصای سفید رنگ خود از در خانه با هزاران امید و آرزو پا به بیرون می‌گذارد.
نت‌ها همدم زندگی من هستند
سال‌ها بعد در پی تمرین‌های مکرر وقتی سازهای دوران ابتدایی دیگر پاسخگو نیست رویا در دوران دبیرستان ارگی تهیه میکند و آهنگ‌هایی را که نت به نت شنیده است به سرودهای زیبا متصل میکند با این هدف که روزی درسش را تمام کند و روی موسیقی متمرکز بشود.
سال ۸۲ درست یک سال بعد از اخذ دیپلم در باشگاه خبرنگاران جوان یک سال فرصت آموزش موسیقی برای این نوازنده پرذوق فراهم می‌شود و همین یک سال کافی است تا در اولین جشنواه موسیقی معلولان در تنکابن رویا روی سن برود و مقام اول کشوری را با نواختن یک آهنگ خود ساخته و یک آهنگ شناخته شده از آن خود کند.
همدم رویا نت‌های موسیقی است. اعتقاد دارد موسیقی به بینا یا نابینا بودن فرد ربطی ندارد و همه از آن احساس می‌پذیرند. رویا روزهای بسیاری و در واقع تمام روزهای عمرش را با موسیقی زیسته است. گاه خندیده. گاه گریسته و هر زمان همدمی خواسته نت‌های موسیقی در ذهنش ردیف بسته‌اند تا زمزمه زیبای زندگی دوباره در روحش نقش بندد.
شرکت در چند جشنواره موسیقی و شرکت در کنسرت بزرگ موسیقی گروه «شیدا» آن هم در وضعیتی که تنها نابینای گروه محسوب می‌شد را به عنوان فعالیت‌های کاری اش برایم تعریف میکند.
رویا می گوید برخی‌ها در موسیقی فقط سرگرمی می‌بینند. برخی به دنبال یکی از احساسات غم یا شادی یا خشم به سراغ موسیقی می‌روند و برخی موسیقی را یک عشق می‌پندارند؛ به عقیده من موسیقی عشق است.
به ذهنم خطور میکند که شاید عشق در موسیقی را رویا به واسطه همان دقت ریزبینانه‌ای که از کودکی به همراهش بوده پیدا کرده است.
رام کردن روح خسته معلول ذهنی
سال های ۸۸ تا ۹۱ تجربه نو و متفاوتی برای این آهنگساز روشندل است. رویا در آموزشگاه توانبخشی ساعی برای معلولان ذهنی، معلولان حرکتی و دو معلوله ها کارگاه‌های آموزشی برپا میکند.
رویا اضافه کرد: گام به گام کار می‌کردم و آنقدر تمرین و ممارست داشتم تا آهنگی را برای سرود حفظ کنند. جالب اینجا است که در حرف زدن معمولی مشکل داشتند اما در موسیقی به درستی شعر را از بر می‌کردند.
در این سه سال او هشت شاگرد را در یک گروه سرود تربیت میکند. خودش تاکید دارد کار کردن با معلول ذهنی خیلی سخت است اما با آرامش و حوصله با تک تکشان جدا کار می‌کردم تا یاد بگیرند.
رویا نه تنها شب‌ها خواب های خود را رویایی میکند بلکه معلولان ذهنی ساعی به مدت سه سال خواب‌های طلایی خود را مدیون نواهایی بودند که عاشقانه از زبان مربی نابینایشان تراوش می‌کرد.
این روزها نت نویسی و آهنگ‌سازی برای اشعار دانش آموزی بخشی از مشغله های این آهنگساز است.
رویا معتقد است احساسات آدم‌ها را می‌توان در صدایشان تشخیص داد و می‌گوید آدم ها شاید فیزیک چهره را عمدا تغییر دهند و تظاهر به احساس خاصی کنند اما در صدایشان می توان موج شادی، خشم، غم، سرخوردگی و افسردگی را تشخیص داد.
رویا در کنار آهنگ‌سازی گاهی در گروه کر همخوانی میکند که با همت نابینایان شکل گرفته است و معتقد است اگر کسی به موسیقی علاقه‌مند باشد و آن را درک کرده باشد از تلاش نابینایان دچار حیرت می‌شود و اگر نه که بی‌تفاوت خواهد بود.
منتظرم دانشگاه موسیقی به اردبیل بیاید
علاوه بر نوازندگی کیبورد و پیانو رویا مدتی برای نابینایان در انجمن نابینایان استان تدریس موسیقی کرده است. برای اینکه بتواند نت‌خوانی کند روی نت‌نویسی با خط بریل کار میکند اما آرزویی دارد که وقتی طرحش می کند آرزوی ما نیز می‌شود.
رویا منتظر ایجاد دانشگاه موسیقی در اردبیل است. به دلیل موقعیتی که دارد رفتن و تحصیل در شهر دیگر برایش حقیقتا سخت خواهد بود.
وی در خصوص استفاده از کلاس آموزشی مناسب در خود شهر بیان داشت: نتوانستم کلاسی برای خودم دست و پا کنم و محدودیت های مختلف نیز مانع از رفت و آمد به شهرهای دیگر می‌شود. دوست دارم در تهران دوره های آموزشی را طی کنم.
رویا یکی از چند صد معلول اردبیلی است که استعداد و اراده خود را به نمایش گذاشته‌اند، معلولان بسیاری در این استان به مانند این دختر با استعداد درخشیده و محدودیت‌ها را کنار زده‌اند. با این وجود خیلی از معلولان نیز به دلیل عدم وجود حمایت‌های لازم و یا فقر امکانات نتوانسته‌اند استعدادهای خدادادی را شکوفا کنند.
بهزیستی متولی این معلولان است اما امروزه علاوه بر حمایت از معلولان شناسایی شده، افزایش جمعیت معلول این استان از دغدغه‌های مدیران این سازمان عنوان می‌شود.
چنانچه مدیر کل بهزیستی استان اردبیل تاکید دارد که نه تنها معلولیت در اردبیل کاهش نیافته بلکه رو به افزایش است و این خود نگرانی به دنبال دارد.
رویا احمدیان با بیان اینکه هم اکنون بهزیستی اردبیل ۱۷ هزار و ۵۰۰ معلول را تحت پوشش دارد، تصریح کرد: به غیر از معلولیت مادرزادی در حال حاضر عمده نگرانی ما از معلولیت تصادفی است و متاسفانه آمار افزایشی این گروه از معلولیت نشان می‌دهد باید بیشتر مراقب بود و گمان نکرد معلولیت متعلق به گروه خاص بوده و از من و شما جدا است.
وی در عین حال حمایت از معلولان را در دو حوزه مشخص و مجزا دانست و متذکر شد: در وهله اول در معاونت پیشگیری، پیشگیری از معلولیت را دنبال می‌کنیم و بر همین اساس سه طرح غربالگری بینایی، شنوایی و مشاوره ژنتیک را ساماندهی کردیم.
احمدیان با تاکید به اینکه مشاوره ژنتیک برای اولین بار در استان فعال شده است، افزود: این طرح اعتبار مناسب به خود اختصاص داده و قرار است در سال جاری مشاوره لازم برای گروه های سنی ۱۵ الی ۲۵ سال ارائه کند.
وی تاکید کرد: در بخش دوم حمایت‌ها، حمایت از فرد معلول است که در حوزه های مختلف از جمله مشاوره، کمک هزینه تحصیل و مستمری، تامین دارو و تجهیزات توانبخشی، کمک به اشتغال، ازدواج و از همه مهمتر توانمند سازی معلولان تمرکز دارد.
به گفته مدیر کل بهزیستی استان معاونت توانبخشی در هشت حوزه مختلف که به برخی اشاره شد حمایت از معلولان را به عهده گرفته است و تلاش بر این است تا حد امکان به نیازهای معلولان توجه شود.
وی از جمله سیاست های حمایتی سال جاری را پیگیری مناسب سازی معابر، به صفر رساندن کاشت حلزون، صدور کارت معلولیت و توانبخشی مبتنی بر خانواد برشمرد وگفت: با این وجود برخی حمایت ها به مشارکت خیرین و مشارکت دستگاه های اجرایی نیاز دارد تا بتوان زندگی را برای یک فرد معلول تسهیل کرد.
استعدادهایی مانند رویا که در سال ۸۴ به عنوان بانوی برتر در حوزه موسیقی از او تجلیل می‌شود شاید قابل توجه نباشند، اما تمایل به بخش هنری که دیدن و ادراک بصری در آن یک ضرورت تصور می‌شود نشان دهنده توان معلولان اردبیل است.
نباید فراموش کرد که رویا بدون بهره گرفتن از هیچ استادی خود را به جایگاهی رسانده است که به عنوان یکی از مدرسان مطرح معلولان شناخته می‌شود اما آرزوهای کوچک اما دست نیافتنی این هنرمند همچنان پابرجاست.
پایان پیام