نقدی بر شوخی با عمه در خندوانه
پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: چندی پیش، در برنامه‌ی پربیننده‌ی تلویزیونی خندوانه پسر جوانی استندآپ کمدی خود را با تکیه بر شوخی‌هایی با عمه اجرا کرد. موضوع یادداشت ما نیز همین است: شوخی‌هایی با «عمه».
استندآپ محمدمتین نصیری
این که شوخی با عمه و فحش عمه چه قدر شیرین است و چه‌قدر بار طنز دارد، بماند.
این‌که آیا در جامعه‌ی پرتلاطم امروز ما موضوع قابل‌تری برای طرح هست یا نیست، بماند.
این که تلویزیون جای مناسبی برای این گونه شوخی‌ها هست یا خیر، بماند.
این که آیا هنوز هستند افرادی که به وجود عبارت «عمه» در طنز بخندند، بماند.
این که زنان این سرزمین چه‌قدر عمه بودن را دوست دارند و آیا از این نوع نگاه دل‌خور می‌شوند یا نه، بماند.
بحث ما چیز دیگری است.
نقدی بر شوخی با عمه در خندوانه
بحث ما این است که یک کمدین چه‌قدر باید تُهی از طنز باشد، چه‌قدر باید ناتوان در خلق شوخی باشد، چه‌قدر باید کلامی قاصر و بیانی عاجز داشته باشد که روی به استفاده از شوخی سخیف و نخ‌نما و کلیشه‌ای «عمه» بیاورد.
اگر سری به پارک‌های پایین‌شهر زده باشید. اگر از کنار اراذل و اوباش عبور کرده باشید.
اگر ادبیات لات و لوت‌ها را شنیده باشید، تفاوتی در جنس شوخی‌هایشان با شوخی این نوع کمدین‌ها نمی‌یابید.
آن‌ها هم مدام از مسائل جنسی برای خندیدن استفاده می‌کنند.
در بین آن‌ها هم همین شوخی عمه رایج است. پس چرا آن‌ها مورد تنفر جامعه واقع می‌شوند ولی با سوت و کف به استقبال این کمدین‌ها می‌روند؟
چه کسی مسئول است؟
همان کمدینی که در ابتدا به او اشاره کردیم، وقتی روی صحنه آمد تا استندآپش را اجرا کند، در اولین جمله گفت: «موضوع انشاء». همین.
وقتی این عبارت را گفت، داورها شروع کردند به خندیدن!
باورتان می‌شود؟
این کمدین در اواسط اجرایش گفت: «کدوم گاوی این رو باور می‌کنه». واقعاً سوال ما هم همین است.
پایان پیام