بتمن و سوپرمن سال‌هاست که در میدان نبرد با رستم و سهراب پیروز شدند
پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: عکس را ببینید. اسم چندتا از شخصیت‌های درون تصویر را می‌شناسید؟ داستان چندتایشان را شنیدید؟
این‌ها قهرمانان یک پسربچه‌ی ۷ ساله در ایران هستند.
باورتان نمی‌شود چطور اسم تک‌تک‌شان را تلفظ می‌کند.
نمی‌دانید که به چه هیجانی داستان تک‌تک‌شان را از بر تعریف می‌کند.
نمی‌دانید که این چند شخصیت چه جایگاه ویژه‌ای در ذهن این کودک دارند.
باورتان نمی‌شود چه عزت و احترامی می‌گذارد به این شخصیت‌ها.
وقتی برای بچه‌های امروزی از رستم و سهراب تعریف می‌کنی و می‌گویی که قوی بودند، بلافاصله می‌پرسند:
یعنی از سوپرمن هم قوی‌تر بودند؟ وقتی می‌گویی بله، لبخندی می‌زنند و می‌گویند: عمراً. سوپرمن پرواز می‌کند.
سوپرمن همه‌ی آدم بدها را می‌کشد. اسلحه دارد. نیرومند است. هر روز با یک دشمن می‌جنگد.
اما رستم صدها سال پیش آمده و رفته و دیگر هم نمی‌آید تا ما را از دست آدم بدها نجات بدهد.
این نقل یک کودک نیست. اکثر بچه‌های ایرانی همین ماجرا را دارند.
عاشق و دلباخته‌ی قهرمانان و ابرقهرمان‌های تخیلی ساخته شده در هزاران کیلومتر آن طرف‌تر هستند.
خانواده‌ها و سازمان‌های فرهنگی و تلویزیون و… یک عمر تلاش کردند که رستم و سهراب و آرش و امیرارسلان را به زور تبدیل به قهرمانان بچه‌ها کنند.
اما چه بخواهیم چه نخواهیم اسپایدرمن و هالک و پلیس آهنی در تقابل با رستم و سهراب پیروز از میدان خارج شدند.
چه بخواهیم و چه نخواهیم دل بچه‌های این سرزمین در گرو بتمن و سوپرمن است.
چه بخواهیم و چه نخواهیم بچه‌های امروزی حتا اسم اسفندیار و اکوان دیو و… را نمی‌توانند تلفظ کنند.
این در شرایطی است که ما هر سال میلیاردها تومان برای پیروزی در این جنگ هزینه می‌کنیم.
اما حالا دیگر باید این شکست را بپذیریم و استراتژی جنگی خود را تغییر دهیم.
آن‌ها بچه‌های ما را اسیر فرهنگ خود کرده‌اند. به نظر شما چه کار کنیم تا اسیران خود را بازپس ستانیم؟
پایان پیام