رقص و پایکوبی لری مردمان روستای الگن استان کهگلویه و بویر احمد به خاطر یک اتفاق خوب
به گزارش پایگاه خبری گلونی روستای الگن از توابع بخش چاروسا از دهدشت ۶۳ کیلومتر فاصله دارد این روستا دارای منابع آب و گچ فراوان است و متاسفانه به‌دلیل سرمایه‌گذاری در این بخش پیشرفت چندانی نکرده است.
در این روستا ۲ حلقه چاه حفر و جمعیت زیادی از بخش چاروسا را در بر می‌گیرد، از لحاظ تامین آب این روستا در پای کوه سیاه قرار دارد و شغل مردم آن کشاورزی و دامداری است.
حالا پس از افتتاح بافت سنتی و تاریخی الگن، مردمان این روستا با رقص محلی خوشحالی خود را ابراز کردند.
گفتنی است راه‌اندازی بخش سنتی و تاریخی روستا به صنعت گردشگری و درنتیجه بهتر شدن اوضاع اقتصادی منطقه کمک شایانی خواهد کرد.
رقص و پایکوبی لری مردمان روستای الگن
مهمترین و اساسی‌ترین وِیژگی این روستا مردم خون گرمش است که به مهمان نوازی معروف و یکی از بهترین روستاهای امن استان و چاروسا می‌باشد.
وجود باغات زیبای انار، انگور و چندین و چند باغ از دیگر ویِژگی این روستاست که هر بیننده را به خود جلب می‌کند.
روستای الگن در مسیر جاده دهدشت به قلعه رئیسی و لنده به قلعه رئیسی واقع شد که در ۷ کیلومتری قلعه رئیسی قرار دارد.
جمعیت این روستا حدود هزار نفر بوده که اندازه نیمی از این جمعیت به شهرستان‌های مجاور مهاجرت کرده‌اند.
الگن به لحاظ آب و هوا شرایط بسیار مطلوب و مطبوعی داشته است که زمینه بسیار مناسبی را برای گردشگری فراهم ساخته است.
چشمه زیبایی که در بالاتر از روستا و در قسمت شمالی آن جوشان است تصویری بسیار لذت بخش از یک روستای توریستی ترسیم کرده است.
در فضای بین خانه‌ها و چشمه‌سار باغستان قرار دارد که غالب درختانش از نوع انار می‌باشند که به لحاظ کیفیت بی‌نظیر می‌باشد.
زمین‌های زراعتی آبی که در غرب آبادی قرار دارند خاک فوق العاده مناسبی داشته و همه ساله محصولات مختلفی (غالبا پیاز و گوجه فرنگی ) را به خارج صادر می‌کند.
زمین‌های دیم نیز در فضای اطراف روستا قرار دارند و از نوع جو و گندم می‌باشند.
غالب مردم کشاورزند دامداری نیز رواج دارد.
سطح فرهنگی قابل توجه پایبندی به آداب و رسوم و تحصیلات بالای افراد به ویژه جوانان آن در دانشگاه‌های معتبر از این روستا محیطی مساعد برایی مطالعات مردم شناختی فراهم آورده است.
با همه‌ی این‌ها روستای الگن تا حدودی ناشناخته مانده است و در جایگاه در خورش نمی‌باشد.
امید آنکه این مروارید گم شده راهش را بیابد و به جایگاهی سزاوار که در انتظارش می‌باشد نایل آید.
پایان پیام