آن شب فیلمی که رویکردی روانکاوانه دارد
هتل می‌تواند نمادی از زندگی باشد، با راهروهایی متقاطع و اتاق‌هایی با در بسته که نمادی از زندگی و خاطرات گذشته است.
پایگاه خبری گلونی انوشه میرمجلسی: کوروش آهاری در فیلم «آن شب» به سراغ ژانری رفته که چندان در سینمای ایران نمونه موفق و قابل دفاعی ندارد. «آن شب» رویکردی روانکاوانه دارد؛ با قصه‌ای روان، بازی‌های قابل‌قبول و ساختاری منسجم و به شدت وفادار به ژانر.
در فیلم‌های روانکاوانه مهمترین مولفه توجه به دنیای درونی و نشانه‌هایی است که ما را در سیر داستان و سفر به ضمیرناخودآگاه شخصیت همراهی می‌کند.
در «آن شب» این نشانه‌ها هوشمندانه و درست به کار رفته است. از توجه به نورهای قرمز و تونالیته زرد در محیط، میزانسن‌های هوشمندانه، استفاده از مجسمه‌ها و قاب‌های روی دیوار تا موسیقی که در خدمت فیلم و ریتم آن است.
گره‌گشایی نهایی فیلم هم با توجه به نمادها درست طراحی شده است. توجه به «خواب» و «آینه» نشانه‌ای از روبرو شدن فرد با خود در ضمیر ناخودآگاه است.
آن شب فیلمی که رویکردی روانکاوانه دارد
فیلم خروج و مسئله اعتراض در ایران
هتل می‌تواند نمادی از زندگی باشد، با راهروهایی متقاطع و اتاق‌هایی با در بسته که نمادی از زندگی و خاطرات گذشته است.
نوزاد نمادی از معصومیت است که در این فیلم براساس اعمال و تعارضات گذشته، به هیبت گربه‌ای سیاه متجلی می‌شود. علاوه بر همه موارد ذکرشده، کنش‌پریشی شخصیت و جا گذاشتن مدام وسایل، نشانه‌ای است از این که با قصه ظریف و روانکاوانه‌ای طرفیم.
ده دقیقه اول فیلم همانطور که انتظار داریم؛ سراسر نشانه است از آنچه در ادامه فیلم رخ خواهد داد. همان چیزی است که در سینمای ایران کمتر دیده‌ایم.
فیلم «آن شب» یک سر و گردن از سینمای روانکاوانه‌ای که در ایران سراغ داریم؛ قوی‌تر است. تحلیل موشکافانه این فیلم کمک بسیار بزرگی به سینما خواهد کرد.
پیشنهاد می‌کنم این فیلم را حتما در سینما ببینید.