فیلم سینمایی لتیان داستان اخفای واقعیت‌های وجودی
به گزارش گلونی لتیان، اولين تجربه بلند سينمايی علی تيموری به عنوان کارگردان است که درسال ٩٧ تولید شده و مرداد ماه امسال به اكران آنلاین رسيده است.
فیلمنامه این فیلم سینمایی توسط اکتای براهنی، نویسنده‌ای که خواب را در كارنامه خويش به عنوان فيلمنامه‌نويس و كارگردان داراست، به نگارش در آمده است.
این فیلم با نقش‌آفرینی بازیگران مطرحی چون امير جديدی، پريناز ايزدياز و سارا بهرامی فیلمبرداری شده است.
فیلم سینمایی لتیان داستان سفر ٣ روزه‌ی گروهی از دوستان قديمی را روايت می‌كند كه رفته‌رفته و با شروع سفر، گره‌ها و مشكلات به روابط هركدام از شخصيت‌ها سنجاق می‌شود و زمینه را برای بروز خود واقعی هریک از آن‌ها در صحنه‌های بعد مهیا می‌سازد.
از نظر موضوعی می‌توان گفت لتیان الهام گرفته شده از درباره الی، شاهکار اصغر فرهادی است چرا که در هر دو فیلم داستان با سفر دوستانه و خانوادگی گروهی شروع می‌شود و تمام رخدادها در طول سفر و موقعیت مکانی واحدی رخ می‌دهد و تمام بار جذابیت فیلم بر دیالوگ و کنش کاراکتر‌ها سوار است.
اما تفاوتی که بین این دو فیلم وجود دارد این است که در درباره الی، مخاطب شاهد سفری خوش و دوستانه توسط گروهی از هم‌دانشگاهيان قدیمی است که قرار است به ازدواج دو جوان ختم شود و این وضعیت به‌سامان، پایدار می‌ماند تا اواسط فيلم که ناگهان ورق برمی‌گردد و با گم شدن الی مخاطب دچار غافلگيری آنی می‌شود، چيزی كه شايد مخاطب را تهییج و میخکوب فیلم كند.
لتيان اما روال آرامی دارد و از همان ابتدا بيننده کم‌کم درجریان مشكلات و نابسامانی‌ها قرار می‌گيرد و رفته‌رفته سوالات مخاطب بیشتر می‌شود و ناگهان اواخر فیلم با یک تک‌گویی شخصیت اول زن، تمام آن مجهولاتی که تا آن موقع او را به تماشا واداشته است، به جواب می‌رسند، که البته شاید اینطور روشن شدن برای مخاطب جالب به نظر نیاید.
با اين حال لتيان در پرداخت شخصيت اول مرد (امير جديدی) تا حدودی خوب پيش رفته است به طوری كه تا آخر فيلم شناخت درست اين شخصيت مخاطب را دچار ترديد می‌كند و همین تردید پایان قصه‌ی فراتر از تصوری برای مخاطب به ارمغان می‌آورد.
لتیان با همه‌ی خلأ و کاستی‌هایش به موضوع مهمی پرداخته است و آن پنهان‌کاری و دورویی انسان‌ها در روابط دوستانه و خانوادگی‌شان است.
روابط به اصطلاح خیرخواهانه افراد كه فارغ از نمايش‌های به ظاهر دوستانه، اغلب منافع شخصی، آن را به لجن کشیده است و همین موضوع هم‌ذات پنداری مخاطب را به همراه دارد.
پایان پیام
نویسنده: هانیه شریعتی