نادرشاه افشار کرد بود یا ترک؟
نگاهی به پدیده نوظهور قوم گرایی و تفاخر نژادی تاریخی
به گزارش گلونی هر از گاهی بحث‌های قومیتی به بهانه‌ای واهی بالا می‌گیرد و کوچک و بزرگ مملکت را به جان هم می‌اندازد.
دریکی از تازه‌ترین مباحث، عزیزان پای نادرشاه را وسط کشیده‌اند و بر سر اثبات هم‌نژادی با او گریبان چاک می‌دهند.
فارس یا ترک؟! کرد یا ترکمن؟ لر یا گیلک؟!
چه تفاوتی دارد که نادرشاه یا هر نام بزرگ دیگری در تاریخ این سرزمین، به چه قوم یا طایفه‌ای تعلق دارد؟
اصلا چه کسی در سرزمینی به وسعت ایران، که قرنها پذیرای هم‌زیستی اقوام گوناگون بوده، می‌تواند ادعا کند که از نژاد خالص آریایی، ترک، بلوچ یا کرمانج است؟
سرزمین ما تا بوده پناه‌گاهی بوده برای همه اقوام و تمام فرهنگ‌ها.
در رگ‌های تک‌تک ما همانقدر که خون اجداد فارس یا ترکمن هست، می‌تواند خون هموطن عرب یا لر هم، جاری باشد.
این دقت و تمرکز نوظهور بر سر قومیت و نژاد، ناگهان از کجا آمده که هر از گاهی صدایش از گوشه‌ای بلند می‌شود و دهان تاریخ را از شگفتی باز نگاه می‌دارد؟
گرایش‌های قومی از کی شده وسیله امتیازگیری و کری‌خوانی ملت ما برای همدیگر؟!
ما که هزارجور ادعای انسانی داریم و مثلا با کشته‌شدن یک سیاهپوست بی‌گناه آن‌طرف کره زمین با هشتگ‌های ضد نژادپرستی‌مان، فضای مجازی را مورد عنایت قرار می‌دهیم، چه طور در فضای حقیقی سر قوم و نژاد یک پادشاه، دعوای زرگری خودی و بیخودی راه می‌اندازیم؟!
چطور ویروس عقلی، نژادپرستی را نادیده می‌گیریم و افتخارمان می‌شود به اینکه مثلا نادرشاه افشار از قوم ماست؟!
گیریم نادرشاه کرمانج بود یا آنطور که کتاب‌های تاریخی می‌گویند ترکمن؛ مگر نه اینکه او به نام ایران جنگید و مرزهای وطن را تا هندوستان گسترد؟
مگر نه اینکه چون به تخت نشست به نام ایران سکه ضرب کرد و خود را پادشاه ایران خواند؟
سکه بر زر کرد نام سلطنت را برجهان
نادر ایران زمین و خسرو گیتی ستان
مگر نه اینکه همین اشرفی نادری، به دست صنعتگران اصفهان ضرب شد و برای دادوستد همه اقوام به کار رفت؟
نادرشاه افشار کرد بود یا ترک؟
بدنیست گاهی درباره تناقض‌های فکری و رفتاریمان بیندیشیم.
و فراموش نکنیم که این سرزمین در تمام این اعصار پابرجا بوده چراکه بزرگمردانی چون فردوسی به مردم تمام روزگار این آب و خاک آموخته‌اند:
چو ایران نباشد تن من مباد!
ایران زمین، درخت کهنسالیه که ریشه در تاریخ داره و شاخ و برگ‌هاش اقوام مختلف و طوایف رنگارنگ‌اند.
خرده‌فرهنگ‌هایی که جانمایه از تبار انسانی و اصیل سرزمین ریشه‌داری مثل ایران دارند.
فراموش نکنیم میهن‌دوستی و قوم‌گرایی با تاریخ ستیزی، ناسیونالیسم افراطی، شوونیسم و نژادپرستی هیچ نسبتی نخواهد داشت.
برای آگاهی بیشتر عضو این کانال تلگرام شوید.
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی