تجلی خرد در ایران باستان
به گزارش گلونی زرتشتیان کهن، همانند پیروان دیگر ادیان، دین خود را در خرد و حقیقت، نمونه الهی و آسمانی می‌دانستند.
دین زرتشتی با سابقه هزاران ساله خود، چالش‌های گوناگونی را از روزگار زرتشت تا به امروز سپری کرده است.
روحانیان این دین نیز پیوسته با نیازهای جامعه دینی خود در هر دوره تاریخی رو به رو بوده و تلاش می‌کردند به آنها پاسخی مناسب بدهند.
تجلی خرد در ایران باستان
یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹
برای ثبت‌نام به این شماره پیام بدهید:
۰۹۱۲۲۰۲۴۵۵۱
متون اوستایی در روزگار ساسانی، جمع آوری و سامان‌دهی شدند اما از آنجا که زبان اوستایی در روزگار آنها مرده بود، متن‌های گوناگونی به زبان پارسی میانه (پهلوی) برای شرح و توضیح اصول فکری و آیینی این دین تالیف شد.
در دوره اسلامی نیز نسخه‌برداری و تحلیل این متون ادامه یافت که در میان آنها اندرزنامه‌ها (که بخش عمده این متون، جنبه فقهی دارند)، جایگاه ویژه‌ای پیدا کردند.
یکی از همین متون جذاب و خوش‌خوان پهلوی، دادِستان مینوی خرد است که در آن با گفت و گویی بین دانا و مینوی خرد، اصول فکری و خردورزی آئیین کهن زرتشتی توضیح داده شده است.
در این کارگاه به بخش‌هایی از این متن می‌پردازیم که در بردارنده مفاهیم اساطیری، اندرزی و آیینی است.
Ancient Zoroastrians, like all other followers of religion, regarded their religion as the sole representative of truth, during its long history spanning millennia, Zoroastrianism has faced numerous challenges. Zoroastrian priests knew about the needs of their community of the their time and tried to confront all these problems by compiling explanatory texts and interpretations of their holy book, the Avesta, especially since Avestan language was not understood even during Sasanian Period, when Avestan texts were finally edited and organised into a single multi-volume book. most of the surviving pre-Islamic literature in this regard deals with religious subjects, therefore texts such as “the spirit of wisdom” are of special importance. in this workshop we read parts of this text concerning Ancient Iranian Mythology, society and thought.
پایان پیام