اینجا شمال نیست، نه گیلان است نه مازندران. اینجا لرستان است. دشت سیلاخور. دشتی که در آن برنج میکارند.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، در روزهایی که گیلان با بارش متوسط بالای ۱۵۰۰ میلیلیتر در سال در تنش آبی قرار دارد و حتی کشت برنج در همه مناطق آن توجیه اقتصادی ندارد، کشاورزان لرستانی با بارش متوسط سالانه ۶۰۰ میلیلیتر، آب را با کاشت برنج هدر میدهند.
عباس کشاورز معاون وزیر جهاد کشاورزی در فروردین امسال تاکید کرده بود: وزارت جهاد کشاورزی نه تنها از تولید برنج در مناطق دیگر حمایت نمیکند بلکه جلوگیری هم خواهد کرد. اما رئیس جهاد کشاورزی شهرستان بروجرد در گفتوگو با تسنیم در اردیبهشت گفته است: سال گذشته ۲ هزار و ۷۰ تن انواع برنج از سطح مزارع برنج شهرستان بروجرد برداشت شد که امیدواریم امسال این میزان افزایش پیدا کند.
امیدواری رئیس جهاد کشاورزی شهرستان بروجرد از این جهت عجیب است که کاشت برنچ در دشت سیلاخور هیچ گونه توجیه اقتصادی برای منطقه ندارد و کشت محصولات آبدوست در این دشت موجب کاهش منابع زیرزمینی شده و در برخی روستاها حتی آب شرب هم پیدا نمیشود و کاشت برنچ موجب خشک شدن بخشهایی از تالاب «بیشه دالان» هم شده است.
گزارش تصویری گلونی از نشاکاری در دشت سیلاخور، درست در کنار جاده سراسری را ببینید. آب چشمه روستای عزیزآباد به جای این که صرف کاشت محصولات بشود که توجیه اقتصادی برای منطقه دارند صرف کاشت انواع برنج میشود. همه آب با کانالکشی به سمت شالیزارها میرود. در سراسر دشت سیلاخور هم اوضاع به همین منوال است.
پایان پیام
در مورد برنج
برنج از مهمترین غلات و اقلام غذایی جهان است. نیمی از جمعیت جهان، به برنج به عنوان یک غذای اصلی وابسته هستند. هماکنون «دهها هزار نوع برنج» در جهان وجود دارد، اما اینها در دو زیرگونه کلی جای میگیرند. دو زیرگونه اصلی شامل برنج «جاپونیکا» با نام علمی Oryza sativa japonica و برنج «ایندیکا» با نام علمی sativa indica میشوند.