همه ساله با آغاز فصل گرما شاهد آتشسوزیهای متعددی در کشور و بهویژه استان لرستان هستیم.
به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از ایسنا، یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار جنگل در لرستان وجود دارد و هرساله در فصلهای گرما خطر آتش در کمین این جنگلهاست. از کمبود امکانات برای مهار آتش که بگذریم باید به این نکته توجه داشت، عوامل انسانی!
براساس آمار منتشر شده، ۹۵ درصد آتشسوزی جنگلها بر اثر عوامل انسانی صورت میگیرد و کمتر از پنج درصد ناشی از عوامل طبیعی است. عوامل انسانی نیز به دو گروه عوامل عمدی و سهوی تقسیم میشوند و در این میان، خیلی کم مقصری در زمینه آتشسوزی معرفی میشود و نابودکنندههای ثروتهای ملی با خیال راحت به زندگی ادامه میدهند.
به گفته مهرداد بهاروند مدیرکل منابع طبیعی لرستان «سالجاری ۷۰ فقره آتشسوزی در ۶۰۰ هکتار از اراضی استان رخ داده که عامل بیشتر اینها انسانی بوده است».
جالب است که بیشتر این آتشسوزیها درست هنگامی رخ میدهد که کشتهای تابستانه برداشت شده و دیگر خسارتی به این کشتها وارد نمیشود و با فراغ بال میتوان دست بهکار شد و “تبر آتش” به ریشه درخت زد.
در بیشتر وقتها و پس از رخ دادن آتشسوزی وقتی با مسئولی در جهاد کشاورزی مناطق دچار حریق شده، گفتوگو میکنیم، میگوید که خسارتی به زمینهای کشاورزی وارد نشده است. اینها هشدارهایی است که به سادگی از کنار آن میگذریم ولی بار دیگر این هشدارها به صدا درمیآید و فقط با کمترین امکانات برای مهار آتشسوزی تلاش میشود.
بهاروند درباره کمبود امکاتات میگوید: «بالگردی که متعلق به هلال احمر بوده برای اطفاء حریق ساعتی ۵ میلیون دریافت میکند که پرداخت این پول از عهده ما خارج است، بالگرد هلال احمر در قبال آتشسوزی تعهدی ندارد و حریق را جزء بحران نمیداند.»
در سالهای گذشته دیده شده که پس از آتشسوزی، مرتعهای سوخته به مزرعه تبدیل شده و متخلفها با خیال راحت زمینخواری – زمینخواری و زمینخواری میکنند و خیلی راحت به هکتار زمینهایشان افزوده میشود.
وقوع آتشسوزی در جنگلهای لرستان البته عاملهای دیگری نیز دارد که از آن جمله میتوان به خشکسالی، کمبود جنگلبان و… اشاره کرد.
مهرداد غضنفری رئیس جهاد کشاورزی لرستان در این بار میگوید: به ازای هر ۱۶۵ هزار هکتار جنگل در استان یک نیروی جنگلبان وجود دارد ولی بهطور متوسط این آمار در کشور به ازای هر پنج هزار هکتار، یک نفر است.
به هر حال اگر با متخلفها براساس قانون برخورد و جلوی تجاوز آنان به اراضی ملی گرفته شود، شاید کمتر شاهد آتشسوزی دلهای درختها و افسوس عاشقان طبیعت شویم. چشمهایمان نگران درخت است و وقوع آتشسوزی با اینکه ریهها را تنگ میکند اما زمینهای برخی بیشتر میشود، کاش بهجای اضافه کردن به زمینهای کشاورزی بر اثر یورش به جنگل، زمین انسانیتمان را بزرگ و به هکتارهای آن اضافه میکردیم.
پایان پیام