بزرگداشت اولین سالگرد انوشیروان ارجمند

به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از ایسنا، آیین یادمان اولین سالگرد درگذشت زنده‌یاد انوشیروان ارجمند غروب روز چهارشنبه ۲۵ آذر در تالار ایوان شمس برگزار شد.

جواد یحیوی که اجرای این آیین را بر عهده داشت، در ابتدای مراسم با اشاره به اینکه حاضران در ایوان شمس به یاد مردی دور هم جمع شده‌اند که زنده، فروتن، بی‌نظیر، عاشق، ساده، مهربان و کاربلد بود گفت: مطالعه، پژوهش، حضور روی صحنه‌ها کارنامه‌ای از استاد انوشیروان ارجمند پیش چشم ما گذاشته که اکنون جز ستایش و احترام هیچ گزیر و گریزی نداریم.

در ادامه حجت اشرف‌زاده (خواننده آواز ایرانی) و داریوش نخشبی (نوازنده پیانو) به اجرای دو قطعه «ماه و ماهی» و «نوایی» (از مجموعه قطعات ماندگار موسیقی نواحی) پرداختند که دومی جزو آهنگ‌های محبوب زنده‌یاد ارجمند بود.

یحیوی پس از اجرای موسیقی گفت: دل همه ما می‌خواست استاد داریوش ارجمند در اینجا باشند، اما متاسفانه یک سفر کاری باعث شد امروز این استاد در جمع ما حضو نداشته باشند.

او سپس پرویز پورحسینی، از چهره‌های نام‌آشنای تئا‌تر، سینما و تلویزیون را دعوت کرد به روی صحنه بیاید.
پورحسینی در ابتدا با تشکر از کسانی که به مراسم بزرگداشت آمدند، از کسانی که حضور نداشتند گله کرد و گفت: بالاخره ما خانواده کوچکی هستیم. اگر در این مراسم‌ها هم دور هم جمع نشویم خوب نیست. انوش رفت. روزی روزگاری در میمه در سریال «روزی روزگاری» من و انوش تا نیمه‌شب قدم می‌زدیم. من اما از صداقت انوشیروان خسته نمی‌شدم و دوست داشتم این صحبت‌ها ادامه پیدا کند. او هیج وقت به خاطر به دست آوردن نقش مجیز کسی را نمی‌گفت. برای همین تعداد کمی کار انجام داد و دیر به این عرصه وارد شد، چون در شهرستان بود. خاطرم هست اوایل انقلاب او به تهران آمد و با «راموزی‌ها» شاهکار کرد.

این هنرمند پیشکسوت ادامه داد: تئا‌تر مشهد دارای مکتبی است که داریوش و انوش ارجمند عزیزم هم از آن مکتب آمده‌اند. او در «روزی روزگاری» و «مختار نامه» و «امام علی» حضور داشت. در بعضی سریال‌ها هم نقش منفی بازی کرد. نقش منفی اما تبعاتی دارد، اما او کار خودش را انجام داد. من به بهار و برزوی عزیزم می‌گویم دلم نمی‌خواهد دلتان را برنجانم.

محمد حسین لطیفی، کارگردان سینما نفر بعدی بود که روی صحنه حاضر شد و گفت: اول از همه به انوش عزیز سلام می‌کنم که می‌دانم اینجا در بین ما هست و بعد به همه حاضران در سالن. من اعتقاد دارم انوش حیّ و حاضر است، چون همه ما به بقای روح اعتقاد داریم. انوشیروان ارجمند از جنس خدا بود. چه در کار حرفه‌ای خود و چه در زندگی خودش. آرامشی که او داشت ستودنی بود. شاید درونش آرام نبود، چون آدم از وقتی پا روی زمین می‌گذارد زیاد آرامش را تجربه نمی‌کند. اما او به دیگران آرامش می‌داد.

وی افزود: اعتقاد همه کسانی که اینجا هستند آن است که کسی که به ما آرامش داده، حقیقتا در آن جهان هم آرام است و این آرامش برای ما شعف‌برانگیز است. من خودم را لایق گفتن درباره این عزیز از دست رفته نمی‌دانم. با این وجود انوش در سینما، خانواده و نوشته‌هایش زنده است. من به عنوان کسی که چند کار در خدمت انوشیروان ارجمند بودم اعتقاد راسخ او در مورد همه کارهایی که می‌پذیرفت را به یاد دارم. اگر قرار بود همه ساعت ۷ صبح سر صحنه حاضر شوند، او قطعا یک ربع زود‌تر از من سر صحنه بود. در آن سن و سال یعنی چه؟ یعنی اینکه اعتقاد داشت هر کاری که به او سپرده می‌شود را باید تمام و کمال انجام دهد. او هیچ وقت سر صحنه حاضر نمی‌شد، مگر اینکه تمام آنچه بنا بود اجرا شود را تجزیه و تحلیل می‌کرد.

لطیفی در ادامه اظهار کرد: جسارت می‌کنم و به بازیگران جوانی که در این جمع حضور دارند می‌گویم این چیز‌ها را از او یاد بگیریم و برای نسل‌های بعد از خودمان به یادگار بگذاریم. آنچه برای ما حزن برانگیز است، عطر این دوست است که امروز نداریمش. بازهم می‌گویم انوش هست، سلامت باشد.

در ادامه کلیپ کوتاهی از کارهای زنده‌یاد ارجمند به همراه بخشی از عکس‌های برجای مانده از او در جمع‌های مختلف هنری در سنین مختلف به نمایش درآمد. در حین پخش این کلیپ، صدای استاد ارجمند در حالی که رباعی ماندگار خیام را با آواز می‌خواند نیز پخش شد. پخش این نماهنگ که با دکلمه بهار ارجمند، تنها دختر زنده یاد ارجمند همراه بود اشک را به دیدگان بسیاری از حاضران در سالن آورد و آن‌ها را متاثر کرد.

پس از پایان این کلیپ، یحیوی دوباره به روی صحنه آمد و پس از خواندن چند بیت شعر به یاد زنده‌یاد ارجمند، از رویا تیموریان – بازیگر پیشکسوت – دعوت کرد تا روی صحنه بیاید. تیموریان گفت: سلام به همه مهمانان، انوشیروان ارجمند و سلام به خود آقای انوشیروان ارجمند. راستش بعد از دیدن این مستند زیبا حرف زدن سخت است، چون همه‌چیز گویا بود. لورکا نمایشنامه‌نویس و شاعر بزرگ اسپانیایی معتقد بود تنها چیزی که می‌تواند یک کشور را نجات دهد عشق است. در سرزمینی که عشق گم‌شده باشد، مردمش رنج می‌برند. بعضی از آدم‌ها، اما بدون آنکه خودشان بدانند ماموریت دارند جرقه‌های عشق را در آدم‌ها به وجود بیاورند. تصور می‌کنم یکی از آن‌ها آقای انوشیروان ارجمند بود. بنابراین به نظر من همسر عزیز ایشان، بهار و بروزی عزیزم باید لبخند بزنند و افتخار کنند؛ چون آدم‌هایی از جنس آقای ارجمند همیشه ماندگارند. آقای ارجمند عاشق بود و روحش بزرگ، به همین خاطر آرامش داشت. پای آقای ارجمند از روی زمین بلند‌تر بود. من در تجربه کاری که با ایشان داشتم صبوری و بزرگی را به عینه از آقای ارجمند دیدم. به خاطر اتفاقی که در آن کار افتاد، من خیلی عصبانی شدم اما وقتی به پشت صحنه رفتم و متانت و بزرگی و صبوری آقای ارجمند را دیدم بخش زیادی از عصبانیتم کم شد.
تیموریان با بیان این جمله که گمان می‌کنم در حرفه بازیگری بسیاری چیز‌ها فراموش شده گفت: من این شانس را داشتم که در پشت صحنه بسیاری از کار‌هایم از آدم‌هایی چون آقای انوشیروان ارجمند بسیاری از اخلاقیات حرفه خودم را بیاموزم. بزرگی این حرفه را همانجا آموختم. امروز اما ما دیگر عاشق نیستیم، به همین خاطر هم هست که فیلم‌هایمان دیگر خوب نیستند. ما دیگر عاشق نیستیم، ما همه فقط دچار یک سری تبلیغات شده‌ایم که باعث توهم بسیاری از چیز‌ها می‌شود. وظیفه همه ما این است که آنچه گذشتگانمان داشتند را به‌روز کنیم. این وظیفه مدیران است که متاسفانه همیشه کوتاهی می‌کنند. آقای ارجمند بی‌دلیل به اینجا نرسیدند. خواندند و نوشتند و دیدند تا به اینجا رسیدند. به همین خاطر ما امروز جمع شده‌ایم و افتخار می‌کنیم از اینکه لحظاتی در کنار ایشان بوده‌ایم. ممنونم از اینکه مرا در مهمانی آقای ارجمند دعوت کردید.

در ادامه برادر همسر زنده‌یاد ارجمند – امین – هم از خاطرات مشترکی که با این هنرمند داشت سخن گفت. پس از آن نماهنگی با آهنگسازی امیریل ارجمند با همکاری برزو، بهار و امیریل ارجمند پخش شد. این نماهنگ هم همراه بود با بخش دیگری از تصاویر به جا مانده از استاد انوشیروان ارجمند.

یحیوی در ادامه از برزو ارجمند خواست تا به روی صحنه بیاید و با حاضرین صحبت کند. برزو ارجمند گفت: راستش را بخواهید در این یک‌سال هر اتفاقی در خانواده اتفاق افتاد و هر کاری که امشب شما روی صحنه دیدید، دست‌رنج و فکر بهار ارجمند که حقیقتا فرزند خلف پدرم هست، بود. از وقتی پدرم از بین ما رفت، در ارتباط با فرزندم دچار پارادوکسی شده‌ام. او صمیمی‌ترین رفیق زندگی‌ام بود. هیچ نکته‌ای در زندگی من وجود نداشت که پدرم از آن‌ها خبر نداشته باشد. بنابراین وقتی پدرم را از دست دادم، صمیمی‌ترین رفیقم را از دست داده‌ام. به همین خاطر است که نمی‌دانم با پسرم چطور رفتار کنم. فقط پدرش باشم یا رفیقش هم باشم، اگر رفیقش باشم در دوره‌ای که با هم هستیم خیلی خوش می‌گذرد، اما وقتی بروم خیلی اذیت می‌شود؛ به همین خاطر هنوز به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌ام. من آمادگی رفتن پدر را نداشتم. همه‌چیز ما در ۱۲ روز از دستمان رفت. پدر با پاهای خودش به بیمارستان رفت، اما بعد از ۱۲ روز از دست ما رفت. می‌خواهم از آدم‌هایی که در این مدت با من و خواهر و مادرم همراهی کردند تشکر کنم. خیلی‌ها در این مدت لحظه به لحظه با ما بودند. از همه آن‌ها سپاسگزارم.

او افزود: اخیرا در اینستاگرامم چیزی نوشتم از رفتن پدر. بعضی‌ها گفتند چه زود یک سال شد، اما باور کنید این یک سال برای من صد سال گذشت. در ‌‌نهایت دست همه شما را می‌بوسم. اجازه دهید از علی جلیلوند تشکر ویژه‌ای کنم که سال گذشته او بود که پدرم را به خاک سپرد. جای عمو داریوشم در اینجا خیلی خالی است.

سخنان برزو ارجمند هم اشک را به چشمان همه آورد. در ادامه یحیوی درباره بخش آخر برنامه که مربوط به سفر احسان علیخانی با استاد زنده‌یاد انوشیروان ارجمند به مشهد مقدس بود، صحبت کرد و گفت: پیش از آن می‌خواهم از وحید جلیلوند دعوت کنم چند کلمه صحبت کند و در ‌‌نهایت هم با دیدن کلیپ سفر مشهد از شما خداحافظی می‌کنیم.

جلیلوند آخرین فردی بود که به روی صحنه آمد تا از زنده‌یاد ارجمند صحبت کند. او با نام و یاد خدا به همه حاضران سلام کرد و گفت: با خودم قرار گذاشته بودم وقتی می‌آیم، حالم خوب باشد و بخندم اما… حسین لطیفی عزیز من گفت بابا پیش ماست و قطعا همین طور است. من آن لحظه را بیش از حد تصویر کردم. زیاد غرق آن لحظه شدم که پدر پیش ما هست. در تاریکی صحنه چند کلمه با او صحبت کردم. گفتم: بابا خوش می‌گذره؟ شاید بیش از حد تصویر کردم… شاید. جای انوش پیش ما خالی نیست، جای ما پیش او خالی است.

در پایان هم بخشی از مستندی که درباره حضور زنده‌یاد ارجمند و احسان علیخانی در اسفند ماه ۹۳ در بارگاه امام رضا (ع) بود پخش شد. در این کلیپِ تصویری، استاد ارجمند از ارادتش به امام هشتم و خاطراتی که از گنبد طلا داشت سخن می‌گفت.

در این مراسم که چهارشنبه شب ساعت ۲۰ در تالار ایوان شمس برگزار شد، علاوه بر بستگان و دوستداران زنده‌یاد ارجمند هنرمندان زیادی از جمله مسعود رایگان، رویا تیموریان، محمد سلوکی، رضا رشیدپور، وحید جلیلوند، علی جلیلوند، علی دهکردی، جواد یحیوی، نیکی مظفری، محمدحسین لطیفی، جواد افشار، هادی کاظمی، پرستو صالحی، امیر احمد انصاری، پرویز پورحسینی، محمد فیلی، شهرام عبدلی، امیریل ارجمند، سید محمود رضوی، علی لک پوریان، جلیل فرجاد، ستاره اسکندری، محسن علی اکبری، علی زرنگار، کرامت رودساز، مریم امیرجلالی، نیما کرمی، شبنم فرسادجو، امیر دژاکام و علی فتح‌الله‌زاده حضور داشتند.

پایان پیام