پایگاه خبری گلونی، فریور خراباتی: این دنیای مجازی این روزها برای خودش داستانی شده است. در گذشته تحلیل‌گران امور همه چیز در کشورمان فقط در تاکسی و اتوبوس و دیدوبازدیدهای نوروزی می‌توانستند توانایی‌های خود را به رخ دیگران بکشند و سری توی سرها داشته باشند اما این روزها با رشد دنیای مجازی افراد توانسته‌اند برای خود صفحات مختلف، گروه و کانال بزنند و افاضات خود را از این طریق به سمع و نظر دیگران برسانند. به عنوان نمونه فردی که تا تصمیم کبری درس خوانده و اگر شما به او بگویید «انتگرال چیست؟» یا «پایتخت کاستاریکا کجاست؟» فکر می‌کند به او توهین کرده‌اید و با پشت توی دهان‌تان می‌زند. امروز در تلگرام مدیر گروه شده و نام این گروه را «تحلیل مسائل خاورمیانه» گذاشته است. همچنین زندگی افراد این روزها در دنیای مجازی کاملا با دنیای واقعی تفاوت دارد. مثلاً آقا پسری که تا دیروز سر خاموش و روشن کردن کولر با پدرش کشتی کج می‌گرفت، روز پدر چنان عکسی از پدر خود در فضای مجازی می‌گذارد و چنان تبریکی به پدر خود می‌گوید که ناپلئون پس از فتح اروپا به پسر خود نگفته بود. در همین زمان که فرد موردنظر در حال آپلود کردن عکس پدرش در صفحه اینستاگرامش است، پدرش او را برای شام صدا می‌زند و آقا پسر جواب می‌دهد: «بابا دارم روزت رو توی اینستاگرام تبریک می گم آه!» و زمانی که پدرش به او می‌گوید: «من که توی اینستاگرام نیستم!» پسر پاسخ می‌دهد: «دوستام که هستن، روز تو رو اونجا تبریک می گم تا دوستام ببینن!». خب از آنجایی که همه چیز ما باید به همه چیزمان بیاید استفاده ما از دنیای مجازی هم بدین صورت است. در دنیای مجازی ما یا در حال فضولی کردن در صفحه دیگران هستیم، یا برای جا نماندن از قافله فحش دادن بدون اینکه دلیل خاصی داشته باشیم یک نفر را به باد فحش می‌گیریم، یا در حال چشم‌وهم‌چشمی و کورکردن چشم دخترخاله و جاری و باجناق هستیم.
یعنی یک نفر پیدا نمی‌شود که در اینستاگرام عکس با پیژامه در حال املت و پیاز خوردن بگذارد. همه صبحانه و نهار و شام استیک با سس قارچ و موهیتو می‌خورند وکلا در دنیای مجازی رفاه را دوستان فرو می‌کنند توی چشم یکدیگر. اما قصه پرغصه ما و دنیای مجازی به همین یادداشت ختم نخواهد شد و بنده قول داده‌ام تا زمانی که کشته نشوم هرروز یک موضوع در مورد دنیای مجازی برای شما در همین ستون «تلگرامیه» بنویسم، همینه که هست!
یعنی یک نفر پیدا نمی‌شود که در اینستاگرام عکس با پیژامه در حال املت و پیاز خوردن بگذارد. همه صبحانه و نهار و شام استیک با سس قارچ و موهیتو می‌خورند وکلا در دنیای مجازی رفاه را دوستان فرو می‌کنند توی چشم یکدیگر. اما قصه پرغصه ما و دنیای مجازی به همین یادداشت ختم نخواهد شد و بنده قول داده‌ام تا زمانی که کشته نشوم هرروز یک موضوع در مورد دنیای مجازی برای شما در همین ستون «تلگرامیه» بنویسم، همینه که هست!
پایان پیام
