هفتم فروردین، یک روز کم

به گزارش پایگاه خبری گلونی، پوریا شکیبایی در صفحه اینستاگرام خود در زادروز پدرش، خسرو شکیبایی نوشت:

روزی که فیلنامه‌ی دست‌های خالی را بلد شدم با خودم گفتم عجب انتخاب خوبی چون تو این عشق را، آن طلب بخشش کردن را، گذشت را از بری. سر فیلمبرداری این فیلم بود که سرمای سختی خوردی و همان روزها بود که به  من گفتی: “وقتی جلوی دوربین می‌روم، پشت گردنم به شدت درد می‌گیرد و خیلی زود خسته می‌شوم.” از آن به بعد بود که معنی رفتنت برایم هر روز پر رنگ‌تر شد. می‌دانستم می‌روی، دیگر طاقت ماندن نداشتی، چیزی خوشحالت نمی‌کرد، دیگر تولدها برایت روشنی نداشتند، انگار به ته رسیده بودی. انتظار برای رفتن انتظار خوبی نیست، تمنا برای ماندن بهتر است، که دیگر با تو نبود… تو کامل شدی و من ناقص ماندم، من با همه چراها …من با تمام فکرهایی که از خودم خیلی بزرگترند.

من، با این همه نداشتن تو

من، با تمام نیاز نگاهت

من، با فقط یادآوری لمس صدایت

من، با هیچ.

هفتادودو سالگی شما را جشن می‌گیرم در خواب،

آنجا که تو هستی و من نمی‌فهمم…

آنجا که تو صدا می‌کنی و من نمی‌شنوم

هفتم فروردین، یک روز کم

پایان پیام

خسرو شکیبایی

خسرو شکیبایی (زادهٔ ۷ فروردین ۱۳۲۳ در تهران – درگذشتهٔ ۲۸ تیر ۱۳۸۷ در تهران) هنرپیشه سینمای ایران بود. او تحصیلاتش را در رشتهٔ بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد. تا پیش از انقلاب فقط در عرصهٔ تئاتر و دوبله فعالیت داشت و فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۱) آغاز کرد. خسرو شکیبایی در نزدیک به ۴۰ فیلم سینمایی بازی کرد. بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که او ایفا کرده‌است.

خسرو شکیبایی در ۷ فروردین‌ماه سال ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در شناسنامه نامش «خسرو» است ولی خانواده و نزدیکان، او را «محمود» صدا می‌کردند. پدر خسرو سرگرد ارتش بود و وقتی او ۱۴ ساله بود بر اثر سرطان از دنیا رفت.