فردا شنبه ۲۵ اردیبهشت از ساعت ۱۶ تا ۲۰ برنامههای متنوعی به مناسبت روز گلونی برقرار است.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، نخست، از برنامههای این روز، گفتوگوی آزاد با فعالان مجازی لرتبار با حضور رضا ساکی و آسیبشناسی این حوزه است.
در ادامه و در نشست تخصصی گلونی سیدفرید قاسمی درباره فرهنگ و تاریخ لرستان سخنرانی مهمی خواهد کرد. استاد فرج علیپور و رضا پرویززاده از موسیقی لری خواهند گفت و دکتر شهرام گیلآبادی درباره خرمآباد و مکتب خرمآباد سخن خواهد گفت.
همچنین محسن کیهاننژاد نوازنده برجسته سرنا در آمفیتئاتر مجموعه با گروه رقص محلی هنرنمایی خواهد کرد. فردا روز اجتماع لرها در بوستان گفتوگو به پاس حجاب گلونی است.
نشانی: کوی نصر(گیشا)، خیابان شهید علیالی، بوستان گفتوگو، نگارستان شهر. همچنین ورود برای همه آزاد و رایگان است.
پایان پیام
تاریخچه لرها
لرها مردمانی هستند که از نظر قومی جزئی از مردم کرد بهشمار نمیآیند. واژهٔ کرد در دوران تاریخی پس از حمله اعراب به ایران به معنای رمهگردانان و کوچنشینان ایرانیتبار فلات ایران به کار رفتهاست و معنای قومی خاص نمیدادهاست. در برخی از منابع، لرها و دیلمیان و بلوچان و اقوام دیگر را جز کرد شمردهاند؛ زیرا واژه کرد به معنی یک نوع شیوه زندگی و نه معنی زبانی بودهاست. اما از لحاظ قومیت لرها گروهی جدا از کردها حساب میشوند. نام لر در متون تاریخی پس از حمله اعراب به ایران، اولین بار در قرن ۴ هجری قمری به شکل واژههای اللّریه، لاریه، بلاد اللور و لوریه در متون بازمانده از آن دوران بروز میکند.
در لغتنامه دهخدا آمدهاست:
لر طایفهای از ایرانیان چادرنشین است. لر یا لور نام عشیرتی است بزرگ از عشایر کرد. گروهی از اکراد در کوههای میان اصفهان و خوزستان و این نواحی بدیشان شناخته آید و بلاد لر خوانند و هم لرستان و لور گویند.
حمدالله مستوفی میگوید در زبدة التواریخ آمدهاست:
در ذکر مقام لران و سبب وقوع اسم لری برایشان یاد کرده شدند که وقوع اسم لر بدان قوم بوجهی گویند از آنکه در ولایت مارود دیهی است آن را کرد میخوانند و درآن حدود دربندی آن را به زبان لری کوک اکر خوانند و در آن دربند موضعی است که لر خوانند چون اصل ایشان از آن موضع خواسته ایشان را لر خوانند. وجه دوم آن است که به زبان لری کوه پردرخت را لِر گویند و بسبب ثقالت راء کسرهٔ لام با ضمه کردند و لر گفتند و وجه سوم اینکه این طایفه از نسل شخصیاند که او لر نام داشته و قول اول درستتر مینماید.