پایگاه خبری گلونی، علیرضا لبش: بیکاری بیداد می‌کند. مواظب شغل خود باشید. درست است که حقوق شما یک‌هزارمِ حقوق مدیران محترم است و هر قدر هم که حقوق شما را افزایش دهند و حقوق آن‌ها را کاهش، باز مثل دو خط موازی هیچ‌وقت به همدیگر نمی‌رسند، ولی این دلیل نمی‌شود که شما شغل‌تان را دو دستی نچسبید. حالا ما در حد توان‌مان چند توصیه‌ی عملی به عنوان کارچسبی برایتان داریم که امیدواریم کار راه‌انداز باشد:
۱- برو کار می‌کن مگو چیست کار: کلاً در مورد ماهیت شغل‌تان سؤال نکنید. حتا اگر شغل شما به عنوان یک کارگر ساده، پخش مواد باشد.
۲- کمتر کار کنید: اگر قرار بود با کار کردن پاداشی نصیب کسی شود، حتماً مدیران و همکاران شما بیشتر از شما کار می‌کردند. درست به دور و برتان نگاه کنید. اگر می‌بینید کسی کاری نمی‌کند، حتماً دلیلی دارد. بیشتر دقت کنید: چرا حقوق مدیران چندین برابر بقیه است؟ یک جواب مشخص برای این سؤال وجود دارد: چون آن‌ها کمتر از بقیه کار می‌کنند.
۳- گزارش کار بدهید: الان پیش خود فکر می‌کنید، حالا که کاری انجام نمی‌دهم چطور گزارش کار بدهم. نکته همین‌جاست. حالا که کار نمی‌کنید، لااقل گزارش کار بدهید. دیگر آن‌قدر هم بی‌مسئولیت نباشید.
شنا یاد بگیرید
۴- شنا یاد بگیرید: در حالی‌که زیرآب خود را سفت چسبیده‌اید، با شنای زیرآبی آرام آرام به همکاران‌تان نزدیک شوید و از یک لحظه غفلت‌شان استفاده کنید و زیرآب‌شان را چنان بزنید که یک‌راست پرت شوند وسط جمعیت بیکار.
۵- صبح‌ها پاچه بخارید: از قدیم گفته‌اند لذتی که در خاراندن پاچه است، در خاراندن کله نیست.
۶- هر که بامش بیش، برفش بیشتر: هر روز به رئیس‌تان بگویید که حقوق میلیونی حق اوست، سهم اوست و عشق اوست، و شما خام حرف‌های پوچ رسانه‌ها نشده‌اید.
۷- در دسترس نباشید: اصولاً وقتی به شما زنگ می‌زنند که یک خرابکاری اتفاق افتاده باشد و بخواهند تقصیرها را گردن یک نفر بیندازند و او را اخراج کنند. پس کلاً آنتن ندهید که به نفع‌تان است.
۸- ساکت باشید: بهتر است بقیه فکر کنند موش زبان شما را خورده تا این‌که زبان سرخ‌تان شغل سبزتان را به باد دهد.
پایان پیام
