دو فیلم سعید روستایی در هنر و تجربه

دو فیلم کوتاه از ساخته‌های سعید روستایی همراه پشت صحنه فیلم «ابد و یک روز» از اواخر این هفته در سینماهای گروه هنر و تجربه به‌نمایش درمی‌آید.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، به نقل از روابط عمومی گروه هنر و تجربه، فیلم‌های کوتاه «خیابان خیلی خلوت» و «از طرف آن‌ها» همراه پشت صحنه فیلم «ابد و یک روز» فیلم‌هایی هستند که از ۲۵ شهریورماه اکران خود را در سینماهای گروه هنر و تجربه آغاز خواهند کرد.

سعید روستایی – کارگردان سینما – در یادداشتی به بهانه اکران فیلم‌های کوتاهش در گروه هنر و تجربه نوشته است: سینما برای من با نفی‌های متوالی آغاز شد. زمانی که طرح‌های مختلف را در سرم مرور می‌کردم و گاهی روی کاغذ می‌آوردم‌شان و هیچ‌کدام آن چیزی نمی‌شدند که من به خاطرش سینما را انتخاب کرده بودم.
اولین جرقه با ایده‌ی «شنبه» شروع شد. این یکی ارزشش را داشت. می‌توانستم پای آن بایستم و دوستانم را برای همراهی در ساخت فیلم قانع کنم. هرچند که معتقدم بدترین روزهای زندگیم روزهای فیلمبرداری فیلم کوتاه شنبه بود، ولی بار مشکلات فیلمبرداری را فیلمنامه به دوش کشید و این رای قاطع سینما در ذهنم حک شد که برای ساخت فیلم خوب به سه چیز بیشتر احتیاج نیست: دکوپاژ، بازیگر و از همه مهم تر فیلمنامه خوب. شنبه تحسین شد و من برای ادامه‌ی مسیرم مصمم و آماده‌.
فیلمنامه‌ی «مراسم» را برخلاف اولی در خلوت نوشتم و زمانی که پس از اتمام نگارش به حسب معمول فیلمنامه را برای نظرخواهی به دوستانم دادم، با یک نظر واحد مواجه شدم: «هرچه سریع‌تر بسازش».
احتیاجی به بازنویسی نبود. مهره‌ها همه در جای خود نشسته بودند و منظره‌ی پیش رویم چنان بود که مجال وسواس نمی‌داد. کمترین دستاورد مراسم برای من تندیس‌های مختلف فیلم کوتاه بود، و بیشترینش تثبیت راهی که انتخابش کرده بودم.
فیلم سومم در ادامه‌ی «مراسم» بود با این تفاوت که دوست داشتم این‌بار ستاره‌هایم را روی نیمکت بگذارم. مادر که نقش اساطیر الاولین فیلم‌های مرا دارد، غایب است. خانه، اتاق‌ها، فضای آرام فیلمبرداری در چهاردیواری بسته و … همه غایبند.
اینبار لازم بود تا بازی جزییات را زیر تابش آفتاب مرور کنم.
با «خیابان خیلی خلوت» و در غیاب ستون‌های جهان سینمایی‌ام هنوز گویی از پس روایت و ساخت جهانی هم عرض زندگی بر آماده بودم، هرچند شرایط فیلمبرداری و بودجه اصلا اجازه نمی‌داد کاری را که در ذهن دارم انجام دهم و فیلمی را که حداقل ۲۰ روز برای فیلمبرداریش زمان لازم بود را در هفت روز به اتمام رساندیم. بگذریم.
حالا آنچه احتیاج به پوست‌اندازی داشت، مدیوم بود. ماهی‌های پرورشی‌ آماده‌ی رها شدن در دریا بودند و من در تدارک ابد و یک روز.
فیلم‌سازی نوعی جنون است و بیرون کشیدن محتوای وجود. روزها و شب‌های فیلمبرداری «ابد و یک روز» سخت بود و زیبا، نوعی ترومای لذت‌بخش. شبیه بیماری که از رنج خود لذت می‌برد.
پشت دوربین جهان دیگری در جریان بود، جهانی که اگرچه تاریخ و روایت خود را داشت، اما اراده و تلاش ما بر این بود که جهان مقابل دوربین نیز عالمی باشد از جنس دنیای پشت دوربین. دنیای ناشناخته‌ای در سینما که عموما در حجاب رنگ و نور پنهان می‌شود.

پایان پیام