سرو کهن ۴۵۰۰ ساله ابرکوه میزبان مسافران سراسر جهان

سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان ابرکوه گفت: سرو ۴۵۰۰ ساله ابرکوه یکی ازبزرگترین درختان دیرزیست دنیاست و در طول ایام سال میزبان مسافرانی از سراسر دنیاست.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، قدیریان با اعلام این خبر گفت: این درخت دارای تنه‌ای باقطر ۵/۴ متر، محیط ساقه ۱۸ متروارتفاع ۲۵ مترهمواره پذیرای هزاران نفرگردشگر داخلی وخارجی می‌باشد. البته شایان ذکر است که ابرکوه دارای چندین درخت دیر زیست است.

قدیریان گفت: «سرو چهار هزار و پانصد ساله»، «مسن‌ترین موجود زنده ایران»، «دومین درخت کهنسال و ارگانیسم زنده جهان»، «سومین اثر طبیعی ایران ثبت شده در فهرست میراث ملی»، «اولین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور»، تنها چند عنوان مهم سرو کهنسال ابرکوه است.

وی یادآور شد سرو ابرکوه یا ابرقو، که با نام «پارسیک» شناخته می‌شود، در قسمت جنوب غربی شهر ابرکوه واقع شده و شهرت و اهمیت تاریخی به این شهر داده است. این درخت چهارهزار و پانصد ساله، بعد از قله «دماوند» در تهران، و چشمه‌های آبسورت در مازندران، سومین اثر طبیعی ایران است که در فهرست میراث ملی طبیعی به ثبت رسیده است و نکته قابل توجه اینست که این درخت یک موجود زنده است و می‌توان آن را اولین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور خواند.

این مسئول اضافه کرد: در اوایل سال ۲۰۱۰ میلادی، روزنامه چاینادیلی درگزارشی ویژه، نام ده درخت کهنسال دنیا را اعلام کرد که در میان آنها، «سرو ابرکوه» با بیش از چهار هزار و پانصد سال قدمت در استان یزد و شهرستان ابرکوه، در رده دوم این لیست به چشم می‌خورد و به عنوان دومین اورگانیسم زنده روی زمین معرفی شد.

وی افزود: «مسوسلاه» در کوهستان‌های کالیفرنیای آمریکا، با سنی معادل ۴ هزار و ۸۰۰ سال کهنسال ترین میراث طبیعی دنیا قرار گرفته است. درختی به نام «آلرک» در پارک ملی شیلی با ۳۶۰۰ سال عمر در ردیف سوم و درخت سروی به نام «سناتور» با ۳۴۰۰ سال عمر در پارک ملی فلوریدا، در رده چهارم قرار دارند.

به گفته وی، چند سال پیش هم دانشمندان کشور ژاپن و روسیه پس از بازدید از «سرو ابرکوه» عمر آن را تا ۸ هزار سال تخمین زدند اما الکساندر روف، دانشمند روسی عمر این درخت را بین چهار هزار تا چهار هزار و پانصد سال برآورد کرده است.

قدیریان می‌افزاید، جالب است بدانید که مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران می‌نویسد: «یکی از چند سروی که در ایران دیده‌ام سرو خوش بالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تنیده ابرکوه فرو می‌آید و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا می‌خواند.

وی می‌گوید: ضمن اینکه، حمدالله مستوفی هم در کتاب «نزهت القلوب» که در سال ۷۴۰ هجری قمری تألیف شده است، درباره این سرو آورده است:«آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آنها بلندتر و بزرگتراست».