رگ خواب مخاطب در سینما

پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: رسالت سینما تنها ایجاد سرگرمی نیست. سینما می‌تواند تلنگری باشد بر ذهن مخاطبی که به خواب رفته است. سینما می‌تواند آیینه جامعه باشد وقتی دردهای جامعه، دیر و سخت شنیده می‌شود. سینما می‌تواند بخنداند، بگریاند و ذهن مخاطب را از آن خود کند. ذهن مخاطبی که شاید در هیاهو و ازدحام جامعه، به خوب دیدن و خوب شنیدن عادت ندارد. مخاطبی که فقر و تلخی و درد را می‌بیند اما از کنارش می‌گذرد. مخاطبی که در زندگی دیگری، گاه خود مقدمه درد و فقر و تلخی می‌شود. با این نگرش سینما می‌تواند معجزه کند و در میان فیلم‌های امسال که راویان درد و فقر و تلخی جامعه‌اند، شاید رگ خواب بیش از همه فیلم‌ها حرف حساب زده باشد.
ملودرام اجتماعی رگ خواب، قصه زندگی زنی است که از عشق به نفرت می‌رسد. از بی‌دردی به درد و از دارایی به نداری مطلق و در نهایت همه اینها مقدمه‌ای می‌شود برای امید، بازیابی و برگشت. رگ خواب قصه زنانی است که بارها و بارها در کوچه و خیابان دیده‌ایم. زنانی طردشده و تنها، محتاج یک نگاه، یک توجه و یک پناه. کافی است رد این زنان را یک روز دنبال کنیم. کافی است پای قصه آدم‌هایی بنشینیم که بهترین و تنها پناه‌شان، گرمخانه‌هاست.

رگ خواب روایت فروپاشی اخلاق و حکایت پناه بردن به نامردی‌ها و در نهایت سقوط است. اگر به تماشای رگ خواب بنشینید، بازی بی‌نقص لیلا حاتمی شما را ویران خواهد کرد. با او عاشق می‌شوید، بهانه‌های دلخوشی‌تان را مرور می‌کنید، به زندگی باز می‌گردید و ناگهان در اوج عشق و خوشی، فرو می‌ریزید، تنها می‌شوید و از پست‌ترین لحظات زندگی، به روشن‌ترین آن سفر خواهید کرد. رگ خواب، به خوبی هر چه تمام‌تر رگ خواب تماشاگر را پیدا می‌کند.
برخلاف فیلم‌های امسال که در اغلب آن‌ها، قصه‌ها پایان‌بندی تلخی دارند؛ رگ خواب پایانی امیدوارانه دارد و مخاطب بعد از تماشای عشق و نافرجامی شخصیت اصلی داستان، شاهد امید در نگاه او خواهد بود.
معصومه بیات فیلمنامه‌نویس این اثر به خوبی توانسته است بازی‌های ذهنی یک زن و نگاه جزئی‌نگر او را توصیف کند و لیلا حاتمی با استادی تمام، این ظرافت را به تصویر کشیده است.
تماشای رگ خواب را به همه کسانی که به خوب دیدن و تفکر، علاقه‌مندند توصیه می‌کنم.
پایان پیام