ما خیلی باحالیم، خیلی

ما خیلی باحالیم، خیلی

پایگاه خبری گلونی، علیرضا لبش: ما ایرانی‌ها مردم عجیبی هستیم. چند نمونه رفتار فرهنگی برایتان مثال می‌زنم تا به اعجوبه بودن خودمان پی ببریم:

ما ایرانی‌ها بزرگترین شاعران دنیا را داریم و تقریبا نیمی از ایرانی‌ها شاعرند و نیمه دیگر یا هنوز وارد عرصه شعر نشده‌اند یا مدت‌هاست گوشه تشک شعر را بوسیده‌اند و از عرصه خارج شده‌اند، با این حال شمارگان کتاب شعر در این کشور ۵۰۰ و حتی در مواردی دویست نسخه است که آن را هم شاعر به بقیه شاعران هدیه می‌دهند و آنها هم بدون اینکه کتاب را بخوانند، به دلیل مشکلات مالی و نداشتن جا کتاب را با کتابخانه می‌فروشند و در نهایت کتاب‌ها سر از کتابفروشی‌های دست دوم سر درمی‌آورند و بعد از مدتی ماندن در قفسه این کتابخانه‌ها و خاک خوردن، به دست لبوفروش‌ها می‌رسد. در کشور ما  لبوفرو‌ش‌ها از همه شاعرترند.

ما خیلی باحالیم، خیلی

ما ایرانی‌ها به داشتن شاهنامه و قصه‌ها و افسانه‌های خود می‌بالیم و اعتقاد داریم اولین داستان‌های دنیا، افسانه گیلگمش و درخت آسوریک از آن منطقه زبانی ماست و کلا ما در قصه و روایت و داستان‌پردازی در جهان اول هستیم، اما وقتی پای خرید کتاب ادبی به میان می‌آید، ترجیح می‌دهیم کتاب داستان و رمان خارجی بخوانیم و بعد در جمع‌هایمان با افتخار بگوییم: من فقط رمان خارجی می‌خوانم. داستان ایرانی بی‌کلاس است. غافل از اینکه خواندن داستان خارجی هم شبیه برند خارجی پوشیدن‌مان است. همانطور که تولیدکننده ایرانی، برچسب تقلبی روی لباس می‌زند و لباسی که به اسم ترک و آمریکایی به خریدار قالب می‌شود، در همین طبقات ساختمان پلاسکوی خدا بیامرز تولید می‌شد و حالا در تولیدی‌های مشابه تولید می‌شود، رمان خارجی هم ساخت داخل است و برخی مترجمان به سری دوزی مشغولند. چیزی که می‌خرید فقط طرح رمان خارجی است.

ما ایرانی‌ها فکر می‌کنیم باهوش‌ترین مردمان دنیا هستیم و تمام نقاط مهم جهان از جمله آمریکا که مرکز تولید علم و تکنولوژی است، یک یا چند ایرانی نشسته‌اند و برای همه چیز تصمیم‌گیری می‌کنند. به نظر ما در تمام سطوح مدیریتی گوگل، اپل، ناسا، سیا، ای بِی. ‌سامسونگ و … چند ایرانی باهوش نشسته‌اند و تمام تغییرات تکنولوژیک و علمی جهان را رقم می‌زنند، در حالیکه در آخرین بررسی‌های هوش جوامع، کره‌جنوبی باهوش‌ترین بود و هوش مردم ایران متوسط رو به پایین. آخر از مردمی که کتاب نمی‌خوانند و دیگر حتی بچه‌ها در انشاهایشان نمی‌نویسند که علم از ثروت بهتر است و برای پول بیشتر حاضرند، هر خردی را بفروشند، چه توقع هوشی دارید؟ مردم ما بیشتر هوش و زرنگی را در کلاه گذاشتن و کلاه برداری می‌دانند و اصولا اگر هوش جوامع را با میزان کلاهی که در سرهای مردم جامعه جا به جا می‌شود، بسنجیم ، قطعا ما با اختلاف اولیم.

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام