دعا کنیم زلزله، مسئولان را تکان داده باشد

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: خطر بزرگی که بیخ گوش تهران، دندان تیز کرده است فقط از بی‌دانشی ما شهروندان و مسئولان نیست. هشدار بزرگ‌تر اینجاست که گاهی می‌دانیم اما… دقیقاً توصیف اصلی، بعد از «اما» شروع می‌شود. اینکه ما می‌دانیم اما عمل نمی‌کنیم. قرار هم نیست دانش، بلافاصله تبدیل به تغییر نگرش و رفتار شود. انسان با تمام پیچیدگی‌هایش، حتا منطقی‌ترین قاعده‌ها را به آن و لحظه‌ای نرسیده، بر هم می‌زند. انصافاً انتظار داشتید عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست، مهم‌ترین واکنشش به هوای آلوده تهران، این باشد که خطاب به مردم بگوید «دعا کنید باد بیاید»؟

زلزله دیشب، با تمام هول و وحشتی که به جان تهرانی‌ها انداخت، یک حُسن بزرگ داشت. یک بزنگاه پرمعنا و قابل‌تأمل برای مسئولان بود (و امیدوارم همچنان باشد) که یک بازنگری جدی در عملکرد خودشان داشته باشند. البته اگر مسئولان، مجهز به منطق و تعهد باشند و از عیسی کلانتری‌ها، الگو نگیرند. زمین‌لرزه دیشب، هشداری‌ست برای اینکه شتاب کنیم آگاهی‌مان را بالا ببریم و مهم‌تر از همه، دانشمان را از صندوقچه ذهنمان بیرون بیاوریم و رفتارمان را با محیطمان سازگار کنیم.

بیایید یک‌بار دیگر، مختصات این محیط آشنا را با هم مرور کنیم. تهران، شهری با بیش از ۱۰ میلیون شهروند، با خیابان‌هایی که شبیه یک پارکینگ بزرگ است، با ساختمان‌هایی که اگر بخواهیم ۵/۱ برابر ارتفاعش از آن فاصله بگیریم تا زیر آوارش دفن نشویم ولی نمی‌شود و… تراژدی زمانی به اوج خودش می‌رسد که در وصف این سکونتگاه بدانیم تهران، شهری ست با سایه سنگین سرب و زمینی که اگر بلرزد زیر پای خیلی‌هایمان را خالی می‌کند.

رفتار انسان، پیچیده است. می‌دانیم اما انجام نمی‌دهیم. مثل وقتی‌که عده‌ای نوک پیکان را به سمت کسانی نشانه می‌گیرند که از احساس خطر به نفع بروز رفتار ایمنی، استفاده کردند اما متأسفانه آنها را با برچسب «جون دوست‌ها» خطاب می‌کنند. اگر نمی‌دانیم، بهتر است یاد بگیریم و اگر می‌دانیم که تهران، ناایمن است عقل سلیم حکم می‌کند که تا جایی که می‌توانیم ایمنی را رعایت کنیم. راستی چند نفر از ما برای خودمان کیف امدادی درست کردیم؟
لازم است بپذیریم زندگی در تهران، ریسک‌های بزرگی دارد. پس هم باید خودمان مهیا باشیم و هم نقدهایمان را به گوش مسئولان برسانیم تا دست بجنبانند و چاره‌ای برای حال این شهر و مردمانش پیدا کنند. قبل از همه این‌ها امیدوارم مسئولان به‌جای اقدام، به مردم نگویند که دعا کنند تا فلان اتفاق بیفتد یا نیفتد. باید دعا کنیم زلزله، مسئولان را تکان داده باشد تا از خواب بیدار شوند و مسائل بحرانی این شهر را حل کنند.

پایان پیام