حالا اگه یه پارک آبی با سی چهل تا سرسره تاسیس بشه، وزارت ورزش و جوانان و سازمان میراث فرهنگی و اداره آب و فاضلاب دست می‌ذاره روش.
پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: سیروس‌نیا، معاون اداره میراث فرهنگی استان تهران گفت: «با توجه به اینکه تملک نیما بر این خانه به قطعیت نرسیده است، این اثر از فهرست ثبت ملی خارج می‌شود.»
حالا اون موقع سند منگوله‌دار نبوده، نیمای بنده خدا چه گناهی کرده؟ خب بالاخره قولنامه‌ای، بنچاقی، نوشته‌ای چیزی بین نیما و صاحب قبلی رد و بدل شده که طرف اجازه داده نیما اثاث بچینه. صاحب‌خونه جماعت تا پولش رو کامل نگیره که نمی‌ذاره طرف بیاد بشینه تو خونه.
الان مشکل تملک نیما به این خونه چیه؟ سندش مشکل داره؟ بنگاه مسکن محل کد رهگیری نداشته؟ نیما انگشتش رو محکم تو استامپ فشار نداده بوده؟ صاحب‌خونه گفته بوده کابینت تمام ام‌دی‌افه ولی نیما دیده فلزیه زده زیر قرارداد؟ همسایه‌ها اعتراض کردن و گفتن: نیما هر شب مردها رو جمع می‌کنه دور خودش و تا صبح پلی‌استیشن بازی می‌کنن ولی وقتی بهشون اعتراض می‌کنیم، می‌گه داریم شعر می‌سراییم، بهش می‌گیم داداش یکی‌تون داشت داد می‌زد من می‌خوام بارسلونا رو بردارم. تو شعر مگه می‌شه بارسلونا رو برداشت؟ می‌گه ما شعر نو می‌گیم، تو شعر نو می‌شه.
بالاخره مشکل خونه‌ی نیما چیه؟ بگید تا شاید یه آدم اهل فرهنگ و ادبی پیدا بشه و مشکلش رو حل کنه. البته برطرف کردن این مشکل، وظیفه‌ی اداره میراث فرهنگیه ولی چون تو کشور ما کسی به گردشگری ادبی علاقه‌ای نداره و این پتانسیل توریستی به کل نابود شده، پولی هم توش نیست که مدیران محترم سازمان میراث فرهنگی کشور خودشون رو به خاطرش زحمت بدن.
حالا اگه یه پارک آبی با سی چهل تا سرسره تاسیس بشه، وزارت ورزش و جوانان و سازمان میراث فرهنگی و اداره آب و فاضلاب دست می‌ذاره روش و می‌گن این واحد باید زیر نظر ما کار کنه. حق هم دارن خب. هر جا یه تعداد جوون بخوان سر بخورن از روی سرسره می‌شه حوزه استحفاظی اونا. اگر هم جاش برج بسازن شهرداری پولش رو می‌‌گیره و می‌کشه کنار و تا ابد ژن‌های خوب جای خونه نیما اونجا زندگی می‌کنن.
پایان پیام
