شوخی شهرداری تهران با زلزله و مردم

شوخی شهرداری تهران با زلزله و مردم

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: بعد از زلزله تهران، سایت شهرداری «مراکز تخلیه امن اضطراری» را در قالب نقشه‌های محلی منتشر کرده است. در توضیح هم آمده است« این مراکز، فضاهای باز یا مراکز سرپوشیده امن و مقاومی هستند که برای استقرار افراد هر محله از زمان وقوع بحران تا ۷۲ ساعت پس از آن پیش‌‎بینی شده است». وقتی تیترش را خواندم با کنجکاوی، لینک را باز کردم و منتظر بودم ببینم از چه برنامه ریزی خاصی قرار است رونمایی شود که البته فقط جانمایی پارک‌ها، مدارس و مساجد در نقشه به چشم می‌خورد. صرفا یک نقشه محلی که نشان از یک مدیریت محله‌محور ندارد.

باید از سازمان پیشگیری و مدیریت شهر تهران که راهنمای مراکز تخلیه امن اضطراری را تدوین کرده است پرسید این راهنما به جز نشان دادن پارک ها و مدارس (که امیدواریم واقعا مدارسی باشند که در مقابله زلزله، استحکام کافی را داشته باشند) و مسیر دسترسی به آنها چه کاربرد دیگری دارد؟
این نقشه کدام یک از انتظارات ضروری شهروندان را در هنگام بحران مرتفع می کند؟ البته ما به مسئولان سازمان متولی مدیریت بحران حق می‌دهیم. زیرا آنچه که در اختیار داشته‌اند را در طبق اخلاص به نمایش گذاشته‌اند. شما که توقع ندارید وقتی جایی در محله‌ها وجود ندارد تا متناسب شرایط زلزله‌زدگان باشد، الکی در نقشه‌ها به شما نشان بدهند؟

شوخی شهرداری تهران با زلزله و مردم

در قسمتی از صفحه راهنما نوشته شده «کارهای ضروری ما در شرایط اضطراری کدامند؟» قرار است احتمالا این قسمت را خانواده ها پاسخ بدهند.
پرسش اساسی این است که چند درصد خانواده ها با اقدامات ضروری آشنا هستند؟ خانواده‌ها به پشتوانه کدام یک از آموزش‌های تخصصی باید بدانند در بزنگاه‌های حساس و بحرانی، باید چه واکنشی نشان دهند؟ این نقشه نشان می‌دهد مسئولان قصد دارند برای مدیریت بهتر، تلاش کنند اما این کوشش‌ها بازده چندانی ندارد. زیرا اطلاعاتی که مردم می دانند را مجددا به آنها انتقال می‌دهند و جایی که مردم آگاهی کافی را ندارند، مدیران مسئولیت را به عهده خود مردم می‌گذارد. طوری که انگار مردم می‌مانند و سوال های بی پاسخشان.

در یکی از بندهای نکات ضروری هم آمده است که «از نزدیک‌ترین مرکز تخلیه به منزل خود استفاده کنید و از رفتن به مراکز دورتر، جدا خودداری کنید». یعنی ممکن است ساکنان منطقه ۱۲ پارک نزدیک خانه شان را رها کنند و مثلا دلشان بخواهد بروند پارک ملت؟ بهتر است کسانی که این راهنما را تهیه کرده اند (برخی از ویرایش‌ها مربوط به زمستان ۹۳ هستند) یک بار دیگر به تهران و شلوغی هایش نگاهی بیاندازند و فراموش نکنند که با توجه به ترافیک، حتا اگر مردم هم بخواهند جای دورتری بروند، نمی توانند.

با توجه به شرایط دشوار زیست شهری در کلانشهرها، مدیریت کلان و خرد هم باید متناسب همین شرایط باشند. بنابراین به جای اینکه آدرس خانه های مردم دوباره به خودشان داده شود، باید یک بازنگری جدی در شیوه تهیه محتوا صورت گیرد. قبل از آن لازم است به دو پرسش اساسی پاسخ داده شود که چه امکاناتی داریم؟ و به چه تجهیزاتی نیاز داریم؟ تا زمانی که شرایط موجود و احتیاجات، شناسایی نشود ضریب اطمینان برای شهروندان هم ارتقا پیدا نخواهد کرد. اگر چه ارائه داده های مفید به مردم لازم است اما تولید و نشر چنین اطلاعاتی هرگز کافی نیست. البته هنر متولیان مدیریت بحران، زمانی مشخص می شود که مراکزی برای تامین مایحتاج اولیه زلزله زدگان، را تعبیه کنند و بعد اطلاعاتش را در اختیارمردم قرار بدهند. در غیر این صورت، به قول معروف: «آنچه عیان است چه حاجت به بیان است».

پایان پیام