عامل این گران‌فروشی‌های بلیت چه آژانس‌ها باشند، چه شرکت‌های هواپیمایی و چه دیگران، فرقی نمی‌کند. فقط معنی‌‌اش این است که خیلی‌هایمان خیلی زود قول‌هایی که در زمان گرفتاری به خداوند داده‌ایم، فراموش کرده‌ایم.
پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: شما قصه آن گوله برفی را که آرزو می‌کرد آدم بشود، شنیده‌اید؟ همان که از خدا می‌خواست تا دست کودکی مهربان به او برسد و از او آدم‌برفی بسازد؛ همان که قول داده بود که اگر آدم شود مثل همان کودک، انسان باشد!
همان که خدا دعایش را مستجاب کرد و شد یک آدم برفی با هویجی جای بینی و دو دکمه جای چشم‌ها و خطی که جای لب‌هایش همیشه می‌خندید! همان که خیلی زود قولش را از یاد برد و آرزو کرد که نه برفی ببارد و نه آفتابی بتابد؛ چون نه دیده نشدن زیر هم جنس‌های خودش را دوست داشت و نه آب شدن زیر گرمای آفتاب را. او فقط تا نوک هویج روی صورتش را می دید!
همه ما بدون آن که بدانیم و بخواهیم یک آدم برفی خودبین و فراموش کار در وجودمان داریم که وقتی انسانیت‌مان یخ می‌زند خودش را نشان می‌دهد؛ برف ببارد که بیشتر. حتی وقت بحران پس از زلزله و بحران‌های زمان جنگ هم به او مجال خود‌نمایی می‌دهیم. کلا زمان نزول بلاست که حکمرانی آدم برفی‌های درونمان با قدرت شروع می‌شود.
تاکسی‌ها دربست و کرایه‌ها گران می‌شود. میوه و بعضی اقلام خوراکی به بهانه بسته بودن راه ها کم می‌شود و گران. آژانس‌های اتومبیل ناگهان بی‌ماشین می‌شوند و در اوج بحران بلیت‌های سفرهای هوایی تا ۳۰۰ درصد گران‌تر می‌شود و هر چه مسیر پرواز طولانی‌تر و پربلاتر باشد این درصدها با نرخ صعودی افزایش می‌یابد.
مثالش را همه می‌دانیم؛ گرانی بلیت پروازهای منتهی به کرمانشاه در اوج غم و اندوه و نیاز مردم نزدیک‌ترینشان است. و حالا گرانی همان بلیت‌ها وقتی جاده‌ها مسدود است و عده‌ای ناچار به سفر هستند. کاری به دلایل سفر مسافران ندارم. همین که فکر کنیم شاید فقط یک بیمار ناچار به استفاده از خطوط هوایی برای درمان دردش باشد، کافیست تا دلمان به درد بیاید برای این همه ستم که در حق خود می‌کنیم.
عامل این گران‌فروشی‌های بلیت چه آژانس‌ها باشند، چه شرکت‌های هواپیمایی و چه دیگران، فرقی نمی‌کند. فقط معنی‌‌اش این است که خیلی‌هایمان خیلی زود قول‌هایی که در زمان گرفتاری به خداوند داده‌ایم، فراموش کرده‌ایم.
راستی! آدم برفی قصه ی ما وقتی انسان شد که آب شد، بخار شد و به آسمان رفت که باز ببارد و از نو ساخته شود. یادمان باشد که تا آب نشویم، از نو ساخته نمیشویم. ما باید انسانیت را به جامعه‌مان هدیه دهیم نه جامعه به ما.
پایان پیام
