پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: این روزها مدام اسم استیون هاوکینگ و موزه‌ی لوور پاریس را می‌شنویم و در شبکه‌های اجتماعی در موردشان طنز می‌نویسیم و می‌خندیم.
گاهی سری به نشانه‌ی تاسف تکان می‌دهیم و به حال جامعه افسوس می‌خوریم.
استیون هاوکینگ که بود؟
رفقا دورم جمع شده بودن اصرار می‌کردن که براشون فلافل بخرم و منم قبول نمی‌کردم.
یهو داداشم بدو بدو اومد پیش‌مون و گفت: شنیدید استیون هاوکینگ، کارگردان فیلم پارک جوراسیک مرده؟
پسرعموم که کنارم ایستاده بود، خندید و گفت: بی‌سواد جوراسیک غلطه. باید بگی ژوراسیک.
در ضمن استیون هاوکینگ کارگردان سینما نبود. بازیکن سابق لیورپول بود که الآن تو لس‌آنجلس گالاکسی بازی می‌کنه.
پسر عمه‌ام که کنار ما بود، خندید و گفت: بی‌سواد لس‌آنجلس گالاکسی اشتباهه. باید بگی لس‌آنجلس گلکسی.
در ضمن. استیون هاوکینگ دانشمند فیزیک بود. خدا رو هم باور نداشت. یعنی آنارشیست بود.
رفیقم خندید و گفت: بی‌سواد آتارشیست اشتباهه. درستش آتائیسته.
یهو زدم زیر خنده و گفتم: بی‌سواد آتئیست درسته. ناموساً دل‌تون خوشه لیسانس دارید؟ شماها دیگه خیلی بی‌سوادید.
من نمی‌دونم شماها با چه امیدی زنده‌اید؟
یهو همه با هم گفتن: داداش الآن نماینده‌ی مجلس به لوور می‌گه لووِر. بعد یکی دیگه داد می‌زنه می‌گه: لووِر غلطه. بگو لوبر.
اون‌وقت تو از ما انتظار داری؟
دیدم حرف حق می‌زنن. گفتم بچه‌ها بریم به‌تون فلافل بدم.
پایان پیام
