فیلم خجالت نکش؛ کمدی به مثابه سرگرمی

فیلم خجالت نکش؛ کمدی به مثابه سرگرمی. رضا مقصودی به دنبال سوژه‌ای تکراری نرفته است.

پایگاه خبری گلونی، هومن نشتائی: ساختار «خجالت نکش» برای تمامِ مخاطبان آشنا به نظر می‌رسد. چون مشابه آن را دیده‌ایم که اصطلاحا به آن «کمدی روستایی» گفته می‌شود.

رضا مقصودی به دنبال سوژه‌ای تکراری نرفته است. معمولا در چنین فیلم‌هایی عاشق شدن‌های عجیب و غریب و دعواهای پایین دستی‌ها و بالادستی‌ها سوژه اصلی فیلم است، اما خجالت نکش به دنبال روایتِ یک خانواده بی‌حاشیه در روستا بوده است.

از آنجایی که خجالت نکش با کمدی‌های دیگر تفاوت زیادی دارد، ساختار کمدی‌های شهری در آن پیدا نمی‌شود. خجالت نکش چند نکته مثبت دارد که متاسفانه در فیلم‌های کمدی امروز کمتر دیده می‌شود.

خجالت نکش به دنبال گرفتن خنده اضافی از مخاطب نیست. همین موجب شده تا به حد زیادی از لوده‌گری و لوس بازی فاصله بگیرد تا طنزِ تر و تمیزتری داشته باشد.

خجالت نکش یک روایتِ هدفمند دارد (جدا از خوب بودن یا بد بودن آن). وجود یک قصه منسجم که بتواند مخاطب را همراه کند از نکات مثبت این فیلم است.

خجالت نکش از شوخی‌های سیاسی سوءاستفاده نمی‌کند و تبدیل به یک فیلمِ سیاسی نمی‌شود. از سیاست برای روایت قصه بهره می‌گیرد و از آن استفاده درست و بجا می‌کند. در نهایت خجالت نکش از شوخی‌های جنسی کمتر (!) استفاده می‌کند. با توجه به مضمونی که فیلم دارد شوخی‌های جنسی، گذری از فیلم دارند و نمی‌توان این فیلم را فیلمی کاملا خانوادگی تلقی کرد، اما می‌توان گفت که این فیلم نسبت به کمدی‌های روز سینمای ایران، سالم‌تر است.

فیلم خجالت نکش؛ کمدی به مثابه سرگرمی

رضا مقصودی به دنبال سوژه‌ای تکراری نرفته است.

خجالت نکش از همان ابتدا، خود را بر فیلمنامه سوار می‌کند و با قصه منسجمی که دارد مخاطب را همراه می‌کند. اما یکی از بزرگترین ضعف‌هایی که این فیلمنامه دارد، قابل پیش بینی بودن آن است. مخاطب به راحتی می‌تواند حدس بزند که چالشِ بعدی‌ای که انتظار شخصیت‌ها را می‌کشد چیست، و این مسئله از جذابیت فیلم کم می‌کند.

کمدیِ خجالت نکش، کمدیِ جدیدی نیست. پس از تمام شدنِ فیلم شگفت‌زده نخواهید شد و حس می‌کنید این فیلم را قبلا جایی دیده بودید. خجالت نکش صرفا یک فیلم سرگرم کننده است.

مخاطب یک ساعت و نیم با شخصیت‌ها همراه می‌شود و چالش‌هایشان را می‌بیند و بعد از حل شدن مشکلات از سالن سینما خارج می‌شود.

خجالت نکش از فرمول ساده‌ای استفاده می‌کند و مخاطب می‌داند که در انتها قرار نیست اتفاق عجیبی بیافتد، و می‌داند که همه چیز به خوبی و خوشی تمام می‌شود.

همین مسئله باعث می‌شود تا مخاطب به فیلم به عنوان یکی از وسایل شهر بازی نگاه کند که قرار است چند دقیقه با آن لذت ببرد و بعد، از آن خارج شود.

احمد مهران‌فر و شبنم مقدمی هر دو با این مدل نقش‌ها آشنا هستند و قبلا تجربه‌اش را داشته‌اند. احمد مهران‌فر سعی کرده شخصیتی متفاوت را ارائه دهد که می‌توان گفت در آن موفق عمل کرده است اما نقطه ضعف آن، این است که انسجام آن به درستی حفظ نشده است. بزرگترین مشکل در بازیِ دیگران نیز، لهجه آنهاست که همه جا، کامل ادا نمی‌شود.

خجالت نکش یک فیلم سرگرم کننده است که برای اوقات فراغت ساخته شده است. اما فیلم سریع فراموش می‌شود و بلندترین زمانی که به یاد مخاطب می‌ماند، همان زمانی است که در سالن نشسته است.

پایان پیام