در جامعه و جهان جدید به نظر می‌رسد که ما آزادی نسبتا زیادی داریم ولی اگر با دقت بیشتری به پیرامون متوجه می‌شویم که این آزادی کاذب است و فقط تا جایی تداوم دارد که به اصول و قواعد کلی نظام جامعه آسیبی وارد نکند.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، ریحانه امیر آبادی در نشریه پندار نوشته است:
موید این آزادی با بهتر بگوییم توهم آزادی، وجود و گسترش فضای مجازی و رسانه‌های اجتماعی است. ما با راحتی بیشتر نسبت به گذشته با افراد تعامل می‌کنیم، کالاهای بیشتر و متنوع‌تری را می‌بینیم و می‌توانیم با هم مقایسه کنیم، نظرات خود را بیان می‌کنیم، حواشی سلبریتی ها را دنبال می‌کنیم…
همین اتفاقات به ظاهر ساده و روزمره‌ی ما همگی واجد اطلاعات بسیار زیاد و کارآمدی هستند که قابلیت استفاده برای سیاستمداران و سرمایه داران را دارند.
برنامه‌ریزی بر اساس اطلاعات ما
عمدتا این دو گروه ذی نفع از این اطلاعات استفاده می‌کنند تا برای رفتارهای آتی ما طرح‌ریزی کنند. تبلیغات بسیار زیادی که هر روزه در رسانه‌های اجتماعی به خصوص اینستاگرام می‌بینیم، پیامد و نتیجه این استفاده از اطلاعات است.
ما همواره صفحه‌ها و حواشی سلبریتی‌ها را دنبال می‌کردیم و می‌کنیم؛ بنابراین طبیعی است که اکنون شاهد تبلیغات فراوانی توسط این افراد باشیم.
این نمایش کالاها بیش از هر چیزی در ما مخاطبان و دنبال‌کنندگان این صفحات نیاز و خواسته می‌کنند. ما هر روزه با دیدن کالاهای فروان که به طرز زیبایی به نمایش درآمده‌اند، احساس می‌کنیم که به آنها نیاز داریم و باید آن را تهیه کنیم، احساس می‌کنیم وجود آن کالا در زندگی روزمره‌ی ما ضروری است.
اینفلوئنسرها سود می‌کنند
در این فرایند سود عمده و اصلی متوجه آن فرد یا شرکت یا برند سرمایه‌ار است و بعد از آن فرد سلبریتی یا اصطلاحا اینفلوئنسرها هستند که سود کرده‌اند.
سود به این جهت که هم کسب درآمد داشته اند و هم توجه طرفداران را به خود جلب کرده‌اند. بنابراین هرکدام از ما با دنبال کردن لایک کردن و … در وهله‌ی اول سلبریتی‌ها را به انجام این کار تشویق می‌کنیم و در سطح کلان‌تر به سرمایه داران می‌فهمانیم که راه جدید تبلیغات و جلب توجه ما مصرف‌کنندگان چیست.
این ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. این تبلیغات در فضای مجازی ممکن است اشکال دیگری پیدا کند. مثلا یک فرد در این فضا دست به فروش کالایی بزند؛ در اینجا دیگر سرمایه‌دار مشخصی وجود ندارد. این اتفاق پیامد رفتارهای ما در شبکه‌های اجتماعی است. خود ما هستیم که با دنبال کردن این افراد این امکان و تفکر را برای آنها ایجاد کرده‌ایم که زندگی آنها، وسایل آنها و هر چیز مربوط به آنها برای ما مهم است. آن قدر مهم که آن کالا را به قیمت گزافی بخریم.
شکل دیگری از مصرف در اینترنت
شکل دیگری از مصرف و فروش به واسطه‌ی وجود این فضا شکل گرفته است. ما در فضای جدید از طریق سایت‌ها و شرکت‌های اینترنتی خرید می‌کنیم و گاه خرید از یک سایت خاص مثلا دیجی‌کالا برایمان اعتماد و اعتبار می‌سازد. مثلا می‌گوییم فلان کالا را از دیجی‌کالا خریده‌ایم؛ یعنی مطمئنیم که کالای معتبر و مطمتنی را خریداری کرده‌ایم.
حتی اگر کالایی را نخریم برای مقایسه و استفاده از تجربیات دیگران به سایت‌های معتبر و مشهور مراجعه می‌کنیم. همین نسبتا دائمی ما برای سرمایه‌داران معنادار است. مراجعه باشد. آنها تلاش می‌کنند تا برندشات در لیست کالاهای این سایت‌ها حتما وجود داشته باشد. در واقع برندشان دیده شود و ارزیابی شود.
در ادامه ی این جریان این سایت‌ها دست به خلاقیت می‌زنند تا از طرفی اعتبار و مشتری برای خود کسب کنند و از طرف دیگر با افزایش مشتری از سوی سرمایه‌داران با اقبال بیشتری روبه‌رو شوند. برای مثال مسابقات اینستاگرامی زیادی که به مناسبت‌های متفاوت دیده می‌شوند. در این مسابقات شما هم جایزه برده‌اید هم تبدیل شده‌اید به یک تبلیغ کننده: اولا تبلیغ کننده آن سایت و دوما تبلیغ کننده آن کالا و با برند در نتیجه پیش از آنکه شما از برنده شدن خود (البته اگر برنده شوید) سود برده باشید آن سایت و آن برند سود کرده است.
پایان پیام
