با کورنگ و کرخ در لرستان آشنا شوید

با دو وازه در زبان مینجایی آشنا شوید. این دو واژه درباره عشایر لرستان است.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، علیمردان عسکری‌عالم در کتاب «ادبیات شفاهی قوم لر» (نشر آرون) آورده است:

کرخ

در لرستان هرگاه عشایر کوچ رو از مکانی به مکان دیگر می‌روند، چنانچه محل و مکان جدید قرق شده مردم دیگری باشد، نسبت به اجاره آن اقدام خواهند نمود و مبلغی که بابت این کار می‌پردازند؛ «کُرِخ وا korer va با قرق بها می‌گویند.

ایل و طایفه مذکور که این مالیات با اجاره بهای کرخ را می‌پردازند، می‌توانند تا مدتی در آنجا اتراق کنند و سریت با پوشال گیاهان خشک شده را نیز جمع‌آوری کنند و با خود ببرند.

در اصطلاح محلی به چنین مکان هایی کرخ می‌گویند. کرخ محدوده معینی است که از رفتن گله و رمه به داخل آن تا زمان اجاره جلوگیری می‌کنند.

کورنگ

کورنگ با کرنگ Koreng { در لکی و مینجایی } مجموعه‌ای است از چند سیاه چادر، که به صورت دایره‌وار و گاه ردیفی و چهارضلعی و یا سه‌ضلعی در دل کوهستان‌ها و دشت‌های هموار بر پا می‌شود.

به طوری که فاصله هر یک سیاه‌چادر را به نسبت حشم، گله‌های گوسفند و گاو و اسب و استر معلوم می‌دارند. هر چه این رمه و گله زیادتر باشند، کورنگ نیز به همان نسبت بزرگتر است.

دیواره‌های کورنگ را با شاخ و برگ درختان خاردار جنگلی مانند: تِنگِز و ارژن درست می‌کنند و به آن «پرچین Parcin» می‌گویند. پرچین را به صورت حصاری می‌سازند که یک یا دو در ورودی و خروجی بیشتر نداشته باشد.

در کنار هر پرچین بزرگ، پرچین کوچک تر می‌سازند، که به آن «کُلِه Kole» می‌گویند کُلِه محل نگهداری بره‌‌ها و بزغاله‌های گیاه خوار است. نوع کوچک‌تر آن که مورّه More نام دارد، برای بره‌ها و بزغاله‌های شیر‌خواره است.

پایان پیام