دیوار نوشته ها نمک بودند روی تن زخمی خرمشهر
«جئنا لنبقی» یعنی آمدیم که بمانیم، معروف‌ترین دیوار نوشته تمام جنگ ایران و همسایه‌اش است؛ همان جمله‌ای که همسایه متخاصم بر یکی از دیوار‌های مجروح خرمشهر نوشته بود. جمله که نه، نمکِ رویِ تن زخمی خرمشهر.
پایگاه خبری گلونی؛ سمیه باقری حسن‌کیاده: جنگ آمده بود تا بماند. تا قدم بزند روی خاطرات این سرزمین. جنگ آمده بود تا با هر گامش خاک‌مان را بی‌حرمت کند. جنگ آمده بود تا بشود کابوس تمام لحظات فرزندان ایران زمین.
جنگ آمد و قدم زد، قدم زد، قدم زد و زیر هر قدمش جز ویرانی چیزی باقی نگذاشت. جنگ سرفه‌ای بود که با آمدنش سینه زخمی یادهایمان را زخمی‌تر کرد. جنگ آمده بود که بماند تا همیشه.
این را من نمی‌گویم؛ نوشته‌های روی دیوار‌های شهرهای اشغال شده ایران می‌گویند. دیوار نوشته‌ای تکان‌دهنده از رزمندگان ما در هویزه است که: «صدای توپ و خمپاره همه جا را فرا گرفته و دشمن وارد شهر شده است، تا چند لحظه دیگر ما هم شهید خواهیم شد. برای شهدای گمنام فاتحه بخوانید.» دلم می‌لرزد؛ فاتحه می‌خوانم!
«جئنا لنبقی» اما معروف‌ترین دیوار نوشته تمام جنگ ایران و همسایه‌اش است؛ همان جمله‌ای که همسایه متخاصم بر یکی از دیوار‌های مجروح خرمشهر نوشته بود. جمله که نه، نمک بود روی تن زخمی خرمشهر.
شهید بهروز مرادی اما، با دیدن این نوشته روی دیوار به ارزش این سند تاریخی پی برد و دستور داد تا برای حفظ آن یک پست نگهبانی بگذارند. خرمشهر که آزاد شد کنار همین جمله نوشت: «آمدیم، نبودید» و بعد تابلویی در آستانه ورودی خرمشهر نصب کرد که: «خرمشهر؛ جمعیت ۳۶ میلیون نفر».
و مگر می‌شود به گونه‌ای دیگر تفکر ملی و وحدت مردم یک سرزمین را به رُخ این دشمن مدعی کشید؟!
جاسم غضبانپور همان عکاسی است که با شهید مرادی دیوار‌های خرمشهر را همچون تابلوهایی گران‌بها بازدید کرد و از هر کدام که امضا و تاریخ داشت عکس گرفت و در کتاب «یادگاری‌های همسایه» منتشر کرد.
کتاب بی‌نظیر او را که ورق بزنید مظلومیت مردمی را می‌بینید که بسیاری از آن‌چه در ۱۹ ماه محاصره خرمشهر بر سرشان آمده است را همچون رازی سر به مهر در سینه شهیدشان دفن کرده‌اند.
شاید باورش سخت باشد، اما دشمنی که از بد روزگار همسایه ما است، با این تفکر به سرزمین‌مان آمده بود که: « آمده‌ایم که سرزمین‌هایمان را باز‌گردانیم، پس ما حمله نکرده‌ایم»!
دیوار نوشته‌ای هست که می‌گوید: «می‌کشیم تا دشمن به حقوق ما اعتراف کند»! کدام حقوق؟
خرمشهر آزاد شد
اگر به روزنامه‌های آن دوران، اخبار، گزارش ها و تصاویر به جا مانده از آزادی خرمشهر نگاهی بیندازید، آن‌چه بسیار نظرتان را جلب می کند یک جمله است: «خرمشهر آزاد شد.» این جمله قبل از آنکه تیتر اول روزنامه های سوم خرداد ماه آن سال یا سوژه عکاسی عکاسان خبری آن دوران باشد، دیوارنوشته‌ای بود با رنگ و خطی شتاب‌زده بر دیوار مخروبه‌ای در خرمشهر که توسط رزمندگان نوشته شده بود.
جاسم غضبانپور می گوید: «سه، چهار دیوارنوشته مهم در خرمشهر وجود داشت که بهروز مرادی دنبال ثبت و نگه داری‌اش بود. یکی از کارهایی که بهروز انجام داد این بود که روی تابلوهایی شبیه تابلوهای گلزار شهدا که بخش مهندسی سپاه با آهن برایش درست کرده و یک پایه برایش گذاشته بود، نوشت: «این اثر میراث جنگ است و کسی حق ندارد آن را تخریب کند.»؛ نه فقط برای دیوار نوشته «جئنا لنبقی»، بلکه برای تمام آثاری که در خرمشهر وجود داشت».
اما امروز هیچ نمانده از آن همه خاطره و آن فرهنگ. کاش کمی هم نگران فرهنگ و تاریخ جنگ می‌بودیم.
پایان پیام
کد خبر : 92443 ساعت خبر : 4:48 ب.ظ