به گزارش پایگاه خبری گلونی، در کتاب پژوهشی «انتقال میان حوضه ای آب» (چاپ اندیشکده آب ایران) آمده است:
به نسبتی که فشار بر منابع آب افزایش می‌یابد، ریسک در دسترس‌نبودن آب لازم در بسیاری از نواحی نیمه‌خشک نیز افزایش می‌یابد.
انتقال میان‌حوضه‌ای آب با هدف انتقال مصنوعی آب به مناطقی که نیاز به آب وجود دارد، و فراهم آوردن امنیت تامین آب طراحی می‌شوند.
این طرح‌ها از اقدامات بارز عرضه‌گرایی در رویارویی با چالش‌های بزرگ جامعه به شمار می‌آیند. عملیات مهندسی در این طرح‌ها غالبا گسترده بود و تاسیسات انحراف، تونل‌ها و / یا پمپاژ و مخازن را شامل می‌شود.
پژوهشی درباره انتقال آب
به همین نسبت نیز هزینه‌ها زیاد هستند. مقیاس عملیات مهندسی و بودجه مورد نیاز گویای بزرگی نیازها و منافعی است که باید تامین گردد. انتقال میان‌حوضه‌ای آب پرسش‌های بجایی را از دید گروه‌های مختلف ذینفع و جوامع متأثر از طرح برمی‌انگیزد.
در این نوشتار، انتقال میان‌حوضه‌ای آب از نگاه چندرشته‌ای بررسی می‌شود و می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که آیا انتقال آب با یکپارچه‌نگری در مدیریت منابع آب سازگارپذیر است؟
ابتدا مشکلات مربوط به انتقال میان‌حوضه‌ای آب با مرور چهار طرح انتقال میان‌حوضه‌ای منتخب در بخش‌های مختلف جهان استخراج می‌شود.
سپس معیارهای پیشنهادشده برای ارزیابی انتقال میان‌حوضه‌ای آب مرور می‌شود. بر مبنای معیارهای پیشنهادشده، مجموعه‌ای منسجم از معیارهای ارزیابی برای طرحهای انتقال میان‌حوضه‌ای تدوین می‌شود.
سپس از این معیارها برای ارزیابی مقدماتی طرح انتقال رودخانه‌ها در هند استفاده می‌شود. سپس به بحث درباره اثرات طرحهای انتقال بر مقیاس زمانی، مکانی و منابع پرداخته می‌شود. در پایان، جمع‌بندی‌ها درباره ظرفیت نهادی لازم برای کنترل آب و تطبیق با تغییر سیاست‌ها ارائه می‌گردد.
پایان پیام
