ما در ایران چه قدر حق دانستن داریم؟

امروز جمعه ۶ مهر (۲۸ سپتامبر) روز جهانی «حق دانستن» است. این روز در سال ۲۰۰۲ میلادی در کنفرانسی در صوفیه بلغارستان نام‌گذاری شد. نام‌گذاری چنین روزی برای تاکید بر روی حق انسان‌ها و شهروندان به دسترسی آزادانه به اطلاعات و دانش است. اما ما کشورمان تا چه میزان از این حق بهره‌مندیم؟

پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: امروز روز جهانی «حق دانستن» بود. روزی که برای احترام به حقوق شهروندان نام‌گذاری شده است. روزی که به ما یادآوری می‌کند حق داریم که بدانیم. اما ما کشورمان تا چه میزان از این حق بهره‌مندیم؟ ما چه‌قدر حق داریم که بدانیم؟ آیا یک شهروند همه چیز را باید بداند؟ جواب این سوال‌ها را در متن زیر بخوانید.

مسئولان باید بدانند

مسئولین ما باید قبول کنند که مردم امین آن‌ها هستند.

مسئولین باید بدانند که اگر مردم در بسیاری از مسائل اطلاعات داشته باشند، برای خود آن‌ها هم خوب است.

یعنی اگر شفافیت وجود داشته باشد و مردم در مقام یک مطلع حاضر شوند، اطمینان‌شان به مسئولان بیشتر می‌شود.

این خودش برای امنیت شغلی همان مسئول هم خوب است.

مردم اگر حقوق و مزایای مدیران را بدانند، احساس می‌کنند مسئولان آن‌ها را خودی می‌دانند که اطلاعات حقوقی‌شان را در اختیار مردم قرار دادند.

احساس غریبگی نمی‌کنند. پس در تنگناهای پیش‌رو پشت مسئول خودی‌شان می‌ایستند.

اما عدم شفافیت چه فایده‌ای جز دوری مسئولان از مردم دارد؟

دوری چه اثر مخربی روی رابطه‌ها می‌گذارد؟

چرا مردم باید پشت مسئولی بایستند که او آن‌ها را خودی نمی‌داند؟

رسانه

از سوی دیگر مسئولان باید بدانند که خوب است مردم اخبار پیدا و پنهان کشورشان را از رسانه‌های همان کشور ببینند و بشنوند.

نه از رسانه‌های بیگانه. مسئولان باید بدانند در عصر رسانه، خبری پنهان نمی‌ماند و بالاخره فاش می‌شود.

پس چه بهتر است که مردم از درگاه یک رسانه خودی از ماجرا مطلع شوند تا یک رسانه‌ی غریبه. مسئولان باید بدانند که مردم هم باید بدانند.

مردم باید بدانند

مردم ما باید بدانند هر خبر و هر اطلاعاتی را نیاز ندارند.

مردم باید بدانند هر خبر و هر اطلاعاتی به درد آنها نمی‌خورد. خیلی از خبرها کذب است.

خیلی از خبرها تخصصی است. خیلی از خبرها جنبه‌های پیدا و پنهان بسیاری دارد.

پس دلیلی ندارد که ما همه اخبار را بدانیم. دانستن برخی از خبرها برای ما نه تنها سودی ندارد بلکه شاید باعث ضرر کردن ما هم بشود.

به عنوان مثال اگر مردم عادی مطلع شوند که یکی از ناوهای زرهی دشمن به مرزهای آبی ما نزدیک شده، چه فایده‌ای دارد؟

آیا انتشار این خبر در سراسر کشور باعث ترس و اضطراب عمومی نمی‌شود؟

آیا ترس و اضطراب عمومی باعث ناهنجاری‌های اجتماعی نمی‌شوند؟

پس بهتر است این خبر را فقط مسئولان نظامی و کشوری بدانند.

اگر اقدامات آن ناو وارد مرحله جدیدی شد، آنگاه باید آهسته مردم را از این خبر مطلع کرد.

مردم باید بدانند که گاهی اوقات انتشار برخی خبرها در رسانه‌های غریبه، دلیلش همین ایجاد ترس و اضطراب عمومی در بین جامعه است.

خبر دروغ نیست اما هدف انتشار آن خبر هدف کثیفی است.مردم باید بدانند که بعضی چیزها را نباید بدانند.

پایان پیام